گزارش وقوع کراتکتازی پس از لیزیک و عدم وقوع آن پس از کراتکتومی فوتورفرکتیو در دو چشم یک بیمار

معرفی بیماری که در یک چشم تحت عمل لیزیک و در چشم دیگر تحت عمل کراتکتومی فوتورفرکتیو(PRK) قرار گرفت و با وجود شرایط نسبتا مساوی قبل از عمل در هر دو چشم، تنها چشم لیزیک شده دچار کراتکتازی شد.
معرفی بیمار: مرد 30 ساله ای که 3 سال قبل از مراجعه، جهت اصلاح عیب انکساری? 48×1.5- 1.75- در چشم راست، تحت لیزیک و یک سال پس از آن جهت اصلاح عیب انکساری? 100×1.75- 1.00- در چشم چپ، تحت PRK قرار گرفته بود؛ باکراتکتازی چشم راست مراجعه نمود. ضخامت مرکز قرنیه قبل از عمل در چشم راست 447 میکرون و در چشم چپ 446 میکرون بود. پس از لیزیک، دید چشم راست به 10.10 رسید ولی با گذشت زمان دچار کراتکتازی پیش رونده شد (ضخامت مرکز قرنیه 341 میکرون) و دید آن به 20.400 کاهش یافت. چشم چپ بیمار در آخرین معاینه، با ضخامت مرکزی قرنیه معادل 384 میکرون، علایمی از کراتکتازی نداشت و دید آن بدون اصلاح کامل بود.
به نظر می رسد که احتمال ایجاد کراتکتازی پس از عمل PRK به دلیل عدم نیاز به برداشتن فلپ و آسیب کم تر به ساختار بیومکانیک قرنیه، کمتر از لیزیک باشد و احتمالا جهت اصلاح نزدیک بینی های خفیف، روش مناسب تری است. البته توصیه می گردد که از انجام هر گونه جراحی رفرکتیو در قرنیه های نازک با ضخامت مرکزی کم تر از 500 میکرون اجتناب شود.