عوامل مرتبط با گلوکوم یا هیپرتانسیون چشمی در مبتلایان به سندرم پسودواکسوفولیاسیون در بیمارستان های فیض و فاربی اصفهان

سندرم پسودواکسفولیاسیون یک بیماری شایع دوران پیری است که از شیوع نسبتا قابل توجهی در ایران برخوردار است. در مورد ارتباط عوامل مختلف با گلوکوم در مبتلایان به این سندرم گزارش های ضد و نقیضی وجود دارد. تحقیق حاضر به منظور تعیین رابطه بین علایم مختلف بالینی سندرم پسودواکسفولیاسیون و وجود گلوکوم یا هیپرتانسیون چشمی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های فیض و فارابی اصفهان طی سال های 1377-78 انجام پذیرفت.
مطالعه به روش مقطعی بر روی 150 چشم از 104 بیمار که از طریق نمونه گیری آسان جمع آوری شده بودند انجام پذیرفت. پس از ثبت اطلاعات اپیدمیولوژیک، چشم ها از نظر وجود و شدت رسوبات اکسفولیاتیو و علایم پیگمانتر در سگمان قدامی قبل و بعد از گشاد کردن مردمک بررسی شدند. بر اساس سابقه مصرف دارو، میزان فشار داخل چشمی و نمای عصب بینایی، چشم ها به دو گروه گلوکوماتوز / هیپرتانسیو و طبیعی تقسیم شدند. برای تعیین رابطه بین علایم بالینی سندرم پسودواکسفولیاتیو و وجود گلوکوم یا هیپرتانسیون چشمی از روش رگرسیون لوجستیک به شیوه forward stepwise استفاده شد.
بیماران شامل 72 مرد 69.2) درصد(و 32 زن 30.8) درصد(با سن 68.9±6.3 سال بودند. از 150 چشم مورد مطالعه 66 چشم 44) درصد(مبتلا به گلوکوم، 11 چشم 7.3) درصد(مبتلا به هیپرتانسیون و 73 چشم 48.7) درصد(طبیعی بودند. نتایج حاصل از رگرسیون لوجستیک نشان داد که در بیماران مبتلا به سندرم پسودواکسفولیاسیون، وجود گلوکوم یا هیپرتانسیون چشمی با شدت پیگمانتاسیون زاویه تحتانی (P<0.0001) و جنس مذکر (P<0.015) ارتباط مستقیم دارد.
وجود گلوکوم یا هیپرتانسیون چشمی در بیماران مبتلا به سندرم پسودواکسفولیاسیون، با افزایش پیگمانتاسیون زاویه اتاق قدامی و جنس مذکر همبستگی دارد. تحقیقات تحلیلی به ویژه از نوع آینده نگر را توصیه می نماید.