بررسی بلوک تحت ترقوی شبکه بازوی از طریق روش تغییر شکل داده شده Raj

اعمال جراحی اندام فوقانی را می توان با انواع متعددی از بی حسی های ناحیه ای شبکه بازویی انجام داد. تنوع و مزایا و کاستی های نسبی هریک از این روش ها باعث تردید در انتخاب یکی از آنها توسط متخصصان بیهوشی می گردد. یکی از روش هایی که علاوه بر داشتن کاستی ها و عوارض کمتر دارای وسعت بلوک مناسب است بلوک تحت ترقوی شبکه بازویی است. یکی از مشکلات انجام این روش مشخص نبودن نشانه های آناتومیک است. در بین مسیرهای مختلف انجام بلوک تحت ترقوی، روش تغییر شکل داده و رایج علاوه برداشتن نشانه های آناتومیک ثابت و مشخص، عوارض کمتری نسبت به سایر مسیرهای انجام بلوک تحت ترقوی دارد.
این تحقیق به صورت توصیفی و آینده نگر بر روی 30 بیمار که کاندید عمل جراحی آرنج و قسمت های پایین تر از آن بودند انجام شد. با استفاده از سه روش آناتومیک بریدگی وداجی استرونوم، زائده اکرومیال اسکاپولا و نبض آگزیلاری در حفره آگزیلا در حالی که بازو 90 درجه از بدن دور و 30 درجه از سطح افق بالاتر بود 50-40 میلی لیتر مخلوط لیدوکائین 1% و بوپیواکائین 0.25% و آدرنالین 1.200000 تزریق می شد. تعریف بلوک موفق بی حسی در محدوده سنی عصب ساعد در عرض 30 دقیقه پس از تزریق بود.
با مشاهده پاسخ دیستال به تحریک کننده عصبی (خم یا راست شدن مچ دست یا انگشتان) میزان موفقیت 100% و با مشاهده پاسخ پروگزیمال (انقباض عضله دوسر بازویی یا سه سربازویی) میزان موفقیت 72.7% بود. عوارض بلوک کم و شامل آسپیراسیون خون (3%) و درد شدید هنگام پیدا کردن مسیر شبکه عصبی (11%) بود. هیچ موردی از پنوموتوراکس و هماتوم دیده نشد.
این مطالعه نشانگر این موضوع است که بلوک تحت ترقوی شبکه بازویی از طریق روش تغییر شکل داده شده راج در صورتی که پاسخ دیستال به تحریک کننده عصبی ظاهر شود دارای میزان بالای موفقیت، وسعت مناسب و عوارض کم است.