بررسی اثربخشی دگزامتازون داخل وریدی در میزان بروز و شدت درد پس از عمل: کارآزمایی بالینی

درد بعد از عمل یکی از آزاردهنده ترین مشکلاتی است که پس از انواع اعمال جراحی بیماران را آزار می دهد و می تواند اثرات فیزیولوژیک نامطلوبی در پی داشته باشد. تاکنون مطالعاتی در زمینه اثرات کورتیکواستراوئیدها در ایجاد و افزایش طول مدت بی دردی به انجام رسیده است. این مطالعه به منظور بررسی اثر بخشی دگزامتازون داخل وریدی درمیزان بروز و شدت درد پس از عمل جراحی فتق مغبنی، و مقایسه اثرآن در دو گروه پایین و بالای 50 سال صورت گرفته است.
در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور با کنترل دارونما، 30 بیمار مذکر در دو گروه پایین و بالای 50 سال با وضعیت فیزیکی معادل ASA 1 و 2، که کاندید ترمیم انتخابی فتق اینگوینال تحت بیهوشی عمومی بودند، به صورت تصادفی در یکی از دو گروه های شاهدو مورد قرار گرفتند. قبل از القا بیهوشی در گروه شاهد نرمال سالین (2میلی لیتر) و درگروه مورد، دگزامتازون (2میلی لیتر، معادل 8 میلی گرم) به صورت داخل وریدی تزریق می گردید. فاصله بین اتمام عمل تا آغاز درد، بروز و شدت درد پس از عمل توسط معیار سنجش بصری و میزان کلی مخدر پس ازعمل تزریق شده اندازه گیری شد.
میانگین سن در بیماران مورد بررسی 14.80±38.37 سال بود. بین میانگین سن، طول مدت عمل و فنتانیل تزریق شده در خلال عمل بین دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی دار مشاهده نشد اما میانگین شدت درد بر اساس VAS میزان کلی مخدر تزریق شده در گروه مورد به میزان معنی داری از گروه شاهد کمتر و فاصله اتمام عمل تاآغاز درد بیشتر بود (تست مان - ویتنی، p<0.05) بین معیارهای ذکرشده (به جز سن) بین دوگروه کمتر و بیشتر از 50سال کمتر بود و فاصله اتمام عمل تاآغاز درد به میزان معنی داری بیشتر بود(p<0.05) تزریق 8 میلی گرم دگزامتازون داخل وریدی پیش از القا بیهوشی، به میزان معنی داری شدت درد پس از عمل و مصرف مخدر پس از عمل را کاهش می دهد و فاصله اتمام عمل تا آغاز درد را طولانی میکند.