تعیین میزان آگاهی کارکنان خدمات بهداشتی - درمانی دانشکده دندانپزشکی مشهد از هپاتیت B در پاییز 1383

هپاتیت Bیک عفونت ویروسی اولیه کبد است که به جهت امکان ایجاد وضعیت مزمن دارای اهمیت ویژه ای از جهات مختلف بهداشتی- اجتماعی و اقتصادی می باشد. یکی از راه های مهم انتقال بیماری، خون و مایعات، وسایل و سطوح آلوده به خون می باشد. کارکنان خدمات درمانی- بهداشتی از آنجا که همیشه در تماس با خون و ترشحات آلوده به خون این بیماران می باشند، جزو گروه های پرخطر محسوب می شوند و آگاهی از بیماری و خصوصا راه های پیشگیری از آن برای آنها حائز اهمیت می باشد. از اینرو هدف از این مطالعه سنجش میزان آگاهی از بیماری هپاتیت Bدر کارکنان خدمات درمانی بهداشتی غیر دندانپزشک دانشکده دندانپزشکی مشهد بود.
در این مطالعه توصیفی پرسشنامه ای حاوی سوالاتی راجع به عوارض، راه های انتقال و راه های پیشگیری به همه کارکنان خدمات درمانی بهداشتی غیر دندانپزشک دانشکده دندانپزشکی مشهد داده شد. در مجموع اطلاعات 170 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل آمار توصیفی با استفاده ازنرم افزار SPSSقرار گرفت.
پرستاران بیشترین میزان آگاهی را داشتند و 6/16% از آنها درباره راه های انتقال، 3/33% درباره عوارض، 50% درباره راه های پیشگیری دارای سطح آگاهی خوب بودند. خدمه کمترین سطح آگاهی را داشتند بیش از 90% آنها دارای سطح آگاهی ضعیف یا خیلی ضعیف نسبت به راه های انتقال، عوارض و راه های پیشگیری بودند (به ترتیب 94%، 93%، 5/95%). هیچیک از آنان در هر یک از زمینه های مورد بررسی دارای سطح آگاهی خوب نبودند.
این مطالعه نشان داد که میزان آگاهی با افزایش سطح تحصیلات افزایش می یابد، پرستاران بیشترین تحصیلات و بیشترین سطح آگاهی را داشتند. خدمه کمترین سطح تحصیلات و کمترین سطح آگاهی را داشتند. هر چند آگاهی کارکنان درباره راه های پیشگیری بیش از آگاهی آنان از عوارض و راه های انتقال بیماری بود، اما هنوز تعدادی از این افراد علیه هپاتیت Bواکسینه نشده بودند که حاکی از باور ناکافی آنان در مورد بیماری هپاتیت Bمی باشد. از اینرو بر لزوم برنامه های آموزشی مداوم و نظارت بر کارکرد همه این افراد تاکید می گردد.