بررسی سطح سرمی سلنیوم در بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی شهر کرمانشاه در سال 1381

در چند دهه اخیر، مطالعات اپیدمیولوژیکی و تحقیقات مختلفی در ارتباط با سلنیوم و بیماری های قلبی – عروقی صورت گرفته است. سلنیوم با دو مکانیسم با اهمیت از یک طرف با حفاظت سلولی از ایجاد رادیکالهای آزاد ناشی از پروکسیداسیون لیپیدی که از پارامترهای با اهمیت در بیماری های قلبی به شمار می رود جلوگیری نموده و از طرف دیگر با مهار موتاژنی موجب افزایش مکانیسم های ایمنی و نهایتا نقش مهاری بر روند بیماری های سرطانی ایفا می نماید. اولین بار در منطقه کشان چین کار دیومیوپاتی بصورت آندمیک بوجود آمد که ارتباط مستقیم با کمبود سلنیوم در منابع غذایی و ناکافی بودن آن در خاک این منطقه داشت. با توجه به منابع اطلاعاتی حاضر در ایران بررسی اپیدمیولوژیکی در خصوص سلنیوم و ارتباط آن با بیماری های قلبی – عروقی از جمله انفارکتوس میوکارد به ندرت انجام شده، به همین منظور این مطالعه با هدف تعیین سطح سرمی سلنیوم و ارتباط آن در بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی در شهر کرمانشاه صورت گرفته است.
این تحقیق یک مطالعه توصیفی با روش نمونه گیری آسان می باشد. 124 بیمار (106 مرد و 18 زن (مبتلا به انفارکتوس قلبی انتخاب شده اند و سطح سرمی سلنیوم آنها با استفاده از تکنیک انتخابی و حساس اسپکتروفتومتری جذب اتمی تعیین گردید.
میانگین سلنیوم در مردان مبتلا به انفارکتوس قلبی 80.58 μg/l و در زنان مبتلا 80.78 μg/l می باشد که تفاوت معناداری را در دو جنس نشان نمی دهد. در عین حال، مقدار سلنیوم به دست آمده از بیماران در سطح متعارف در مقایسه با نتایج سایر کشور ها قرار دارد اما نسبت به مقادیر پایه سلنیوم در شهر کرمانشاه (104 میکروگرم در لیتر) کاهش و دارای اختلاف معناداری با میانگین سلنیوم بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد (80.61 میکروگرم بر لیتر) می باشد (P=0.001).
نتیجه نهایی: نتایج نشان دهنده ارتباط کاهش سلنیوم با بیماران قلبی عروقی در شهر کرمانشاه می باشد. با توجه به نتایج حاصله، انجام مطالعه تحلیلی برای نقش سلنیوم به عنوان ریسک فاکتور بیماری های قلبی عروقی و همچنین تعیین وضعیت سلنیوم پایه در موادغذایی و جمعیت های مختلف در این استان پیشنهاد می شود.