مقایسه تاثیر سه روش ورزشهای استقامتی، هماهنگ کننده و ترکیب آنها بر بهبود درد و ناتوانی مبتلایان به کمردرد مزمن

امروزه نیروی کار زیادی بخاطر کمردرد مزمن از دست رفته است. این مسئله هزینه زیادی را برای فرد و دولت در پی دارد. ورزش درمانی از مهمترین برنامه های این بیمارن می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر نرمش های هماهنگ کننده عضلات، نرمش های استقامتی و ترکیبی از آنها بر کمردرد مزمن است.
شصت بیمار با کمردرد مزمن که به کلینیک فیزیوتراپی مسجدالرسول شیراز مراجعه کرده بودند، بطور تصادفی در سه گروه قرار گرفته و درمانهای مشابه و رایج فیزیوتراپی را دریافت کردند. به گروه اول، دوم و سوم به ترتیب: نرمش های استقامتی، هماهنگ کننده و عضلات و ترکیب آنها آموزش داده شد. درد و ناتوانی در سه گروه با یکدیگر مقایسه شدند.
سه روش در کاهش درد موثرند (p=0.00) ولی روش سوم موثرتر از روش اول (p=0.001) و دوم (p=0.003) بود. روش درمانی اول و دوم در کاهش درد از نظر آماری تفاوت معنی داری ندارند (p=0.718). سه روش درمانی در کاهش ناتوانی موثرند (p=0.00) ولی روش سوم موثرتر از روش اول (p=0.001) و دوم (p=0.006) بود. روش درمانی اول و دوم در کاهش ناتوانی از نظر آماری تفاوت معنی داری ندارند (p=0.529)نتیجه نهایی: آموزش توام ورزشهای استقامتی و هماهنگ کننده موثرتر از آموزش هر یک به تنهایی است.