اختلاف نظر در به کارگیری اصل ایجاز قضایی و اصل برابری حقوق طرفین در دعاوی مطروحه در محاکم کیفری بین المللی

این مقاله به بررسی موضوع به کارگیری اصل ایجاز قضایی در رسیدگی به پرونده هایی با موضوعهای مرتبط از سوی دادگاه ها در محاکم کیفری بین الملی می پردازد. نویسنده معتقد است که جوانب اجرایی این اصل در حال ترقی و توسعه بوده و هم اکنون در بسیاری از موارد در روش استناد به آن از سوی قضات اختلاف نظر وجود دارد. به اعتقاد وی عنایت به رعایت اصل برابری حقوق طرفین در رسیدگی به دعاوی آنها در دادرسی های اخیری که در دادگاه های بین المللی یوگسلاوی و روآندا صورت گرفته در کل چشمگیر بوده است. با این حال، از آنجایی که در بسیاری از موارد این اصل با اصل ایجاز قضایی در عمل هم پوشانی دارد، محاکم مزبور همچنان از فقدان یک رژیم مشخص دچار مشکل هستند. در همین راستا، به نظر مولف، تدوین یک راهکار مشخص ضروری به نظر می رسد. در این مقاله کوشیده شده است تا تعامل میان این دو اصل در عمل در قضیه مطروحه در دادگاه بین المللی یوگسلاوی و دادگاه اروپایی حقوق بشر مورد توجه قرار گرفته و علت استناد این محاکم به رویه دادگاه ویژه سیرالئون در استفاده از اصل برابری حقوق طرفین در دعاوی مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.