بررسی فراوانی هیپوکسمی در بیماران مبتلا به سندرم کرونری حاد بستری در سی سی یو بیمارستان لقمان حکیم در 1382

بر پایه این فرضیه که افزایش اکسیژن در هوای تنفسی ممکن است از ایسکمی میوکارد جلوگیری کند به طور معمول برای تمام بیماران با سندرم کرونری حاد در هنگام بستری شدن حداقل به مدت 24-48 ساعت اکسیژن تجویز می شود. از طرفی دادن اکسیژن به بیماری که هیپوکسمیک نیست علاوه بر افزایش هزینه های درمانی، منجر به کاهش برون ده قلب و آسیب به بیمار می شود. در این تحقیق میزان اشباع اکسیژن خون بیماران مبتلا به سندرم کرونری حاد که در CCU بستری شده بودند، اندازه گیری شده است.
تحقیق در 1382 به روش توصیفی با نمونه گیری به روش غیر احتمالی بر روی 100 نفر از بیماران مبتلا به سکته قلبی حاد یا آنژین ناپایدار که در بخش CCU بیمارستان لقمان بستری شده بودند، انجام شد. هیپوکسمی با اشباع اکسیژن شریانی (SaO2) کمتر از 90 درصد تعریف شد. یافته ها با استفاده از آزمون های مجذور کای و t و با قبول مرز معنی داری روی p<0.05 تجزیه و تحلیل شد.
شیوع هیپوکسمی در این مطالعه 22 درصد بود که با افزایش سن به طور واضح افزایش می یافت. هیپوکسمی به طور معنی داری در زنان بیشتر از مردان بود ولی ارتباط معنی داری بین مصرف سیگار یا قلیان و میزان اشباع اکسیژن شریانی پیدا نشد.
با توجه به نتایج این تحقیق که در آن 78 درصد بیماران مورد مطالعه از میزان اشباع اکسیژنی مناسب برخوردار بوده اند و با توجه به عوارض ناخواسته ای که مصرف اکسیژن در این بیماران ایجاد می کند و هزینه ای که تحمیل می کند به نظر می رسد استفاده از پالس اکسیمتر در CCU و تجویز اکسیژن به بیماران براساس میزان اشباع اکسیژن راه حل مناسبی باشد و از این راه می توان از اتلاف هزینه های اضافی در سال جلوگیری کرد.