اثرهای روش هیا مختلف تهیه بستر بر رشد رویشی، اجزای عملکرد و عملکردهای دانه و روغن آفتابگردان در کشت دوگانه

در سیستم های کشت آبی و در کشت دو گانه، مقدار زیادی بقایای گیاهی تولید می شود که همراه با محدودیت زمان برای پوسیدگی بقایای محصول قبلی و کمی فرصت برای انجام عملیات کامل تهیه بستر، سبب ضرورت کاهش خاک ورزی و نیز مدیریت خاص بقایای گیاهی می شود. در بررسی حاضر، اثر روش های مختلف تهیه بستر در کشت دو گانه جو- آفتابگردان بر رشد رویشی، اجزای عملکرد و عملکردهای دانه و روغن آفتابگردان (هیبرید اروفلور)، در سال 1380 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان بررسی گردید. مدیریت بقایای گیاهی شامل حفظ، جمع آوری بخشی از بقایا و سوزاندن بقایای گیاهی با پنج روش خاک ورزی شامل گاوآهن برگردان دار+ دیسک؛ گاوآهن قلمی+ دیسک؛ دیسک؛ گاوآهن برگردان دار و حداقل خاک ورزی، با استفاده از طرح کرت های خرد شده نواری در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار ارزیابی شد. تیمار سوزاندن بقایا باعث افزایش معنی دار وزن خشک گیاه در مراحل مختلف نموی و نیز قطر طبق گردید. تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه و شاخص برداشت نیز اگر چه در این تیماربیشتر بودند، ولی تفاوت آماری با سایر تیمارهای بقایا نداشتند. عملکردهای دانه و روغن درتیمارهای سوزاندن و جمع آوری بخشی از بقایا بیشتر از تیمار حفظ بقایا بود. تیمارهای گاوآهن برگردان دار+ دیسک و گاوآهن قلمی+ دیسک بالاترین وزن خشک گیاه را در مراحل مختلف نمو، قطر طبق و عملکردهای دانه و روغن تولید کردند.تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه و شاخص برداشت نیز در این تیمارها به طور غیرمعنی داری بالاتر از سایر تیمارهای خاک ورزی بودند. تیمار حداقل خاک ورزی از نظر کلیه صفات اندازه گیری شده کمترین مقدار را دارا بود. براساس نتایج به دست آمده از این بررسی، استفاده از گاوآهن قلمی+ دیسک در شرایط جمع آوری بخشی ازبقایا ممکن است مطلوب تر از سایر تیمارهای تهیه بستر آفتابگردان در کشت دو گانه جو- آفتابگردان در شرایط مشابه با مطالعه حاضر باشد.