تاثیر سطوح مختلف مکمل لیزین و پروتئین خام جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه و دفع ازت جوجه های گوشتی

به منظوز تعیین اثر سطوح مختلف اسید آمینه لیزین و پروتئین خام جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه و دفع ازت جوجه های گوشتی، آزمایشی با 240 قطعه جوجه گوشتی سویه تجارتی راس از سن یک تا 42 روزگی اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح مکمل اسید آمینه لیزین دردوره آغازین و رشد (صفر، 0.15 و 0.30 درصد) و دو سطح پروتئین خام (17.84 و 20.84 درصد در دوره آغازین و 16.12 و 18.12 درصد در دوره رشد) با انرژی قابل سوخت و ساز 2900 کیلوکالری در کیلوگرم بود. نتایج نشان داد که کاهش پروتئین خام جیره، میزان افزایش وزن در دوره آغازین، دوره رشد و کل دوره را به طور معنی دار به ترتیب 6، 4.6 و 5.6 درصد کاهش داد (P<0.05)، هم چنین مصرف خوراک در دوره آغازین به طور معنی داری کاهش یافت (P<0.05). کاهش پروتئین خام جیره، اثر معنی داری بر نسبت افزایش وزن به مصرف خوراک نداشت، ولی مقدار گوشت سینه را به طور معنی داری کاهش و درصد چربی حفره بطنی را افزایش داد (P<0.05). افزایش اسید آمینه لیزین در جیره مصرف خوراک در دوره آغازین، افزایش وزن و نسبت افزایش وزن به مصرف خوراک در دوره رشد و کل دوره را به طور معنی داری بهبود داد (P<0.05). افزایش اسید آمینه لیزین در جیره باعث افزایش معنی دار درصد گوشت سینه و ران گردید (P<0.05). افزودن مکمل لیزین به جیره در دوره آغازین دفع ازت را به طور معنی داری کاهش داد (P<0.059). هم چنین با کاهش پروتئین خام جیره در دوره آغازین دفع ازت به طور معنی داری کاهش یافت (P<0.05). تیمارهای آزمایشی اثر معنی داری بر درصد تلفات نداشت. نتایج این آزمایش نشان داد که در صورت تامین سایر اسیدهای آمینه محدود کننده در جیره، با افزودن مکمل لیزین می توان سطح پروتئین خام جیره را تا 3 درصد در دوره آغازین و تا 2 درصد در دوره رشد کاهش داد و این عمل تاثیر منفی بر بازده غذایی نداشت.