بررسی وقوع آنگاژمان سر جنین در شروع فاز فعالی با نتایج زایمان در زنان نخست زا

یکی از مراحل زایمان آنگاژمان سر جنین است که به معنای عبور بزرگترین قطر عرضی سر جنین از دهانه لگن می باشد. در مورد زمان وقوع آنگاژمان در منابع مختلف زمان های متفاوتی ذکر شده است. پژوهش حاضر یک مطالعه تحلیلی مقطعی است که با هدف تعیین رابطه وقوع آنگاژمان سرجنین در شروع فاز فعال با نتایج زایمان در زنان نخست زا انجام شده است.
این مطالعه مقطعی بر روی 471 خانم نخست حامله انجام شده است. نمونه های پژوهش شامل زنان مراجعه کننده با قد 145 سانتی متر و بیشتر، حاملگی 42-37 هفته و تک قلو، نمایش سر، شروع خودبخودی انقباضات رحمی، دیلاتاسیون کمتر از 4 سانتی متر و بدون عوارض بارداری بوده اند. از میان این افراد 85 نفر در گروه آنگاژه شده و 386 نفر در گروه آنگاژه نشده در بیمارستان مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج بارداری در دو گروه ثبت شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات به دست آمده از آزمون های آماری تی و مجذور کای استفاده شده است.
یافته های پژوهش نشان می دهد که طول مدت فاز فعال (P<0.001)، مرحله دوم زایمان (P<0.001) و میزان نیاز به اکسی توسین (P<0.04) در گروه آنگاژه نشده، بیشتر از گروه آنگاژه شده می باشد. با این وجود، نوع زایمان، طول مرحله سوم زایمان، آپگار دقیقه اول و پنجم در دو گروه تفاوت معنی داری ندارند.
با توجه به یافته های فوق می توان نتیجه گرفت که عدم آنگاژمان هر چند طول مدت زایمان را افزایش می دهد ولی باعث افزایش عوارض زایمانی (از جمله افزایش میزان سزارین، زجر جنینی و آپگار پایین نوزاد) نمی شود.