فطرت، به مثابه دال دینی

فطرت (بالمعنی الاخص) که عبارت است از خلقت خاص و سرشت ازلی آدمی، منشا پاره ای شناخت ها و گرایش های متعالی است؛ دین نیز فطرت نمون است‎‎‎‎‎ ‎‎‎ ‎ ‎؛و فطرت غیر از عقل وشهود است؛ فطرت، دست کم دارای سه کاربرد در زمینه دین پژوهی است: 1.کشف پاره ای از گزاره ها و آموزه های دینی،2.کمک به کاربرد دیگر مدارک دینی معتبر، درکشف و فهم معارف دین،3.ارزشیابی و آسیب شناسی معرفت دینی.
مولف پس از پیشنهاد ساختار جامع تحقیق نهایی برای اثبات نظریه خویش، در این مقاله سعی کرده است ضمن اثبات فطرتمندی انسان و فطرت نمونی دین و تبیین تمایز عقل و فطرت، فهرستی جامع از کارکرد های عام و خاص فطرت در دین پژوهی ارائه کند.