بررسی رابطه میزان اینترلوکین های 1 و 6 ادراری با پیلونفریت حاد کودکان

عفونت کلیه و اسکار ناشی از آن در بعضی مناطق دنیا از جمله ایران یکی از علل مهم نارسایی مزمن کلیه است. در بعضی مطالعات سطح اینترلوکین های ادراری بیماران با پیلونفریت حاد افزایش داشته است. در این مطالعه سطح اینترلوکین های 1 و 6 در ادرار کودکان مبتلا به پیلونفریت حاد و کودکان سالم مقایسه شده و مقادیر آنها در درجات مختلف آسیب کلیوی مشخص و بر اساس اسکن DMSA اندازه گیری شده است.
در این تحقیق مورد- شاهدی کودکان 1 ماهه تا 12 ساله که به علت پیلونفریت، براساس یافته های آزمایش ادرار و اسکن DSMA، در طی 8 ماه از دی ماه 1383 لغایت مرداد ماه 1384 در بخش کلیه اطفال بیمارستان کودکان مفید بستری شده اند به عنوان گروه مورد و کودکانی که به منظور معاینات معمول مراجعه و از نظر بالینی با تشخیص پزشک سالم بوده و آزمایش ادرار و کشت ادرار منفی داشتند به عنوان گروه شاهد تحت مطالعه قرار گرفتند. سطح اینترلوکین 1 و 6 نسبت به کراتینین ادرار به طور تصادفی در 80 نمونه ادراری شامل 37 بیمار بستری با پیلونفریت حاد %81) دختر(و 43 کودک سالم %81) دختر(تعیین شدند. اینترلوکین ها به روش الیزا و کراتینین به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. یافته ها به وسیله آزمون های تی یا مان ویتنی تجزیه و تحلیل شد و P<0.05 معنی دار تلقی گردید.
میزان متوسط اینترلوکین 1 به کراتینین ادرار در بیماران با پیلونفریت برابر 0.96 ±0.70 میکروگرم بر میلیگرم)از 0.02 تا 5.08 میکروگرم بر میلیگرم(و در کورکان سالم برابر 0.12± 0.04 میکروگرم بر میلیگرم)از 0 تا 0.51 میکروگرم بر میلیگرم((p<0.008) و میزان متوسط اینترلوکین 6 به کراتینین ادرار در گروه مورد 10.06± 4.8 میکروگرم بر میلیگرم)از 0.01 تا 44.73 میکروگرم بر میلیگرم(و در کودکان سالم برابر 0.37± 0.15 میکروگرم بر میلیگرم)از 0 تا 2.32 میکروگرم بر میلیگرم(بود (p<0.0002).
در این مطالعه ارتباط کاملا معنی داری بین سطح ادراری اینترلوکین 1 و 6 در کودکان مبتلا به پیلونفریت حاد نسبت به کودکان سالم دیده شد.