شناسایی ناقلین استافیلوکوک آرئوس و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی آن در پرسنل بیمارستان رازی شهرستان اهواز در سه ماهه اول سال 1382

استافیلوکوکوس آرئوس بعنوان یک پاتوژن مهم و یکی از علل شایع عفونتهای بیمارستانی همواره عوارض وخیمی را برای بیماران مبتلا به این عفونت باعث می شود یکی از منابع مهم انتشار این میکروارگانیسم ناقلین شاغلین بخصوص ناقلین بینی استافیلوکوک ارئوس مقاوم به متی سیلین در بیمارستانها بوده که عامل اصلی انتقال به بیماران بستری محسوب می شوند. هدف از این مطالعه شناسایی این منابع و ریشه کن کردن عفونت در آنها پژوهشی می باشد.
برای انجام این مطالعه کاربردی کلیه پرسنل درمانی بیمارستان (240 نفر) اعم از پرستار، تکنسین، پزشک و کارشناس شاغل در بیمارستان رازی اهواز که مایل به شرکت در مطالعه بودند انتخاب و از نظر ناقل بودن بررسی شدند. با سواب های جداگانه استریل از قسمت قدامی بینی و حلق پرسنل نمونه ها اخذ و بلافاصله به محیط کشت انتقال داده شدند و با استفاده از تست های استاندارد استافیلوکوک تشخیص داده شد و سپس با روش دیسک دیفیوژن تست حساسیت به آنتی بیوتیک ها انجام شد.
نتایج این مطالعه نشان داد ناقلین بینی 22.5 درصد و ناقلین 6.3 درصد و ناقلین بینی – حلق 2.9 درصد بودند اکثریت استافیلوکوک های بینی و حلق مقاوم به متی سیلین بودند و این میزان حدود 82 درصد کل استافیلوکوک های جدا شده از ناقلین رابطه معنی داری بین مقاومت استافیلوکوک به متی سیلین و متغیرهایی نظیر: سن، جنس و مدت اشتغال مشاهده نشد (P>0.05). بین میزان ناقل بودن و اشتغال در بخش های مختلف بیمارستان رابطه معنی داری مشاهده شد (P<0.05). به طوری که پرسنل شاغل در بخش ارتوپدی و اطاق عمل بیشترین درصد و شاغلین در بخش های عفونی ccu و کمترین درصد ناقلین بینی و حلق و بینی را به ترتیب دارا بودند.
با توجه به بالا بودن میزان ناقلین استافیلوکوک در شاغلین بیمارستان رازی اهواز به نظر می رسد شناسایی این افراد و درمان آنها به منظور ریشه کن کردن عامل عفونی می تواند یکی از راه های مهم پیشگیری از عفونت بیمارستانی استافیلوکوکی باشد که از نظر درمانی و کاهش مرگ و میر و معلولیت و اثرات اقتصادی و اجتماعی و بهداشتی آن حائز اهمیت زیادی می باشد.