بررسی مقایسه ای روش های جراحی در درمان سل ستون فقرات

بیماری سل، در برخی موارد ستون فقرات و طناب نخاعی را مبتلا می کند و سبب اختلال در فعالیت نخاع از قبیل ضعف یا فلج اندامهای تحتانی و در بعضی موارد سبب ناتوانی بیمار در کنترل اسفنکتری می گردد. در موارد نادر نیز ممکن است سبب ضعف یا فلج اندامهای فوقانی شود. شیوع عوارض عصبی در سل ستون فقرات بالا است. تشخیص بموقع و درمان اختصاصی می تواند این عوارض را کاهش دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای روش های جراحی در درمان سل ستون فقرات انجام شد.
در این مطالعه مقطعی، از اول بهمن ماه 1375 تا آخر شهریور 1382 تعداد 24 بیمار با تشخیص سل ستون فقرات، مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول شامل بیمارانی بود که با داروهای ضدسل درمان طبی شدند. بیماران گروه دوم تحت درمان جراحی با آپروچ خلفی قرار گرفتند و گروه سوم شامل بیمارانی بود که با روش توام خلفی و قدامی تحت عمل جراحی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی استفاده شد و با توجه به تعداد کم نمونه ها در هر گروه، داده ها به صورت دستی تجزیه و تحلیل شدند.
از 24 بیمار مورد مطالعه 6 نفر مذکر و 18 نفر مونث بودند. سن بیماران بین 78-4 سال متغیر بود. وضعیت عصبی 6/66% بیمارانی که با روش خلفی تحت جراحی قرار گرفته بودند، بهبود یافت و در 6/16% موارد، وضعیت عصبی آنها بدتر شد. روش قدامی توام با خلفی در72% همراه با بهبود و در 8/9% با بدتر شدن وضعیت عصبی بیماران همراه بود. در مواردی که بیماری بموقع تشخیص داده شده بود و با داروهای ضد سل تحت درمان قرار گرفته بودند، به جز 1 مورد، بقیه به طور کامل و بدون عارضه بهبود پیدا کردند.
تشخیص بموقع سل ستون فقرات می تواند درمان را تسهیل نماید و از عمل جراحی و عوارض بیماری جلوگیری کند بنابراین در تمامی ضایعات مشکوک ستون فقرات، باید سل ستون فقرات را در نظر داشت. در درمان جراحی با روش توام خلفی با قدامی، بهبود وضعیت نورولوژیک بیماران بیشتر است و بهتر می توان مسیر ستون فقرات را اصلاح کرد.