مقایسه اثربخشی فورازولیدون و آموکسی سیلین با مترونیدازول و آموکسی سیلین در رژیم های چهار دارویی با دوز و مدت درمان متوسط جهت ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری

ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری بعنوان یک اقدام موثر در درمان بیماری زخم پپتیک، گاستریت مزمن و لنفوم Malt معده شناخته شده است. اخیرا فورازولیدون تاثیر نوید بخشی داشته است و تقریبا جایگزین مترونیدازول شده است. این مطالعه به منظور اثربخشی دو رژیم چهار دارویی حاوی فورازولیدون یا مترونیدازول در بابل انجام شد.
103 بیمار با شکایت سو هاضمه و تشخیص آندوسکوپیک عفونت هلیکوباکترپیلوری وارد مطالعه شدند. وضعیت HP بوسیله مطالعه هیستولوژیک نمونه های بیوپسی و تست اوره آز سریع (RUT)، بررسی گردید. بیماران به طور تصادفی در یکی از دو گروه درمانی قرار گرفتند: گروه ABRM (آموکسی سیلین 50 میلی گرم سه بار در روز، بیسموت ساب سیترات 120 میلی گرم سه بار در روز، رانیتیدین 150 میلی گرم دو بار در روز و مترونیدازول 250 میلی گرم سه بار در روز) و گروه ABRF (همان رژیم درمانی ولی بجای مترونیدازول فورازولیدون 100 میلی گرم سه بار در روز) تجویز گردید. تمام آنتی بیوتیک ها به مدت 10 روز ولی BR برای 20 روز داده شدند. چهار هفته پس از قطع آنتی بیوتیک ها، آندوسکوپی تکرار شد. اثربخشی ریشه کنی بوسیله مطالعات هیستولوژیک و RUT ارزیابی شد.
از مجموع 103 بیمار (96.1%)، 96 نفر مطالعه را به طور کامل به پایان رساندند. 46 نفر با میانگین سنی 42 سال (طیف سنی 75-20 سال) و 50 بیمار با میانگین سنی 40 سال (طیف سنی 71-18 سال) به ترتیب تحت درمان با رژیم ABRM و ABRF قرار گرفتند. تظاهرات کلینیکی در دو گروه تحت درمان یکسان بود. میزان ریشه کنی Per-Protocol در دو گروه ABRM و ABRF به ترتیب 54.3% و 60% بوده است (P=0.362).
این بررسی نشان داد که هر دو رژیم درمانی در ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری تاثیرات یکسانی دارند.