مقایسه تاثیر پیشگیرانه سوکرالفیت خوراکی و رانیتیدین داخل وریدی بر میزان بروز زخم ناشی از تنش - اسیدیته و آلودگی میکروبی شیره معده و میزان بروز عفونت ریوی در بیماران بدحال

روش های مختلفی برای پیشگیری از زخم گوارشی ناشی از تنش در بیماران بدحال معرفی شده است. بین منابع موجود از نظر قدرت پیشگیری زخم این روش ها و نیز ایجاد عفونت ریوی اختلاف نظر وجود دارد و انجام تحقیقات بیشتری جهت مقایسه بین آنها توصیه شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو داروی فوق بر پیشگیری از زخم ناشی از تنش، اسیدیته و کلونیزاسیون شیره معده و بروز عفونت ریوی در بیماران بدحال اجرا گردید.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی 44 بیمار بدحال بستری در بخش مراقبت های ویژه به صورت تصادفی جهت پیشگیری از زخم ناشی از تنش، سوکرالفیت خوراکی یا رانیتیدین وریدی دریافت کردند. موارد بروز زخم، عفونت ریوی، کشت مثبت شیره معده و اسیدیته آن در دو گروه تعیین و ثبت گردید. تحلیل آماری با استفاده از تست های کای دو و تی انجام شد.
بیماران دو گروه از نظر خصوصیات دموگرافیک و علت نیاز به درمان پیشگیرانه تفاوتی نداشتند. موارد بروز زخم ناشی از تنش و خونریزی گوارشی در گروه رانیتیدین و سوکرالفیت به ترتیب %7.4 در مقابل %17.6، عفونت ریوی %14.8 در مقابل %17.6 کشت مثبت شیره معده %59.3 در مقابل %47.1 و میانگین اسیدیته شیره معده 4.3±1.4 در مقابل 3.9±1.1 بود. اختلاف معنی داری در هیچ یک از یافته های فوق بین دو گروه وجود نداشت. موارد کشت مثبت قارچ در شیره معده به طور معنی داری در بیماران گروه رانیتیدین بیشتر از گروه سوکرالفیت بود %48) در مقابل %11، (p=0.01.
در مطالعات قبلی از نظر تاثیر دو داروی رانیتیدین و سوکرالفیت بر پیشگیری از زخم ناشی از تنش و بروز عفونت ریوی در بیماران بدحال اختلاف نظر وجود داشت و در برخی از مطالعات برتری سوکرالفیت به رانیتیدین مورد حمایت قرار گرفته بود. در مطالعه حاضر فقط فراوانی موارد کشت مثبت قارچ در شیره معده در حضور سوکرالفیت کمتر از رانیتیدین بود.