روابط خانوادگی و کنش مبتنی بر دلبستگی عاطفی تعمیم یافته در جوانان

خانواده اولین کانون یادگیری روابط اجتماعی است. جوان تحت تاثیر فضای عاطفی خانواده اولین گام ها را به سوی کنش مبتنی بر دلبستگی عاطفی تعمیم یافته بر می دارد. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت عاطفی خانواده ها، در سطح شهر تهران، و بررسی وضعیت کنش مبتنی بر دلبستگی عاطفی تعمیم یافته در جوانان و رابطه بین این دو می باشد.
رویکرد نظری تحقیق در بخش وضعیت عاطفی تئوری لی پلی و در بخش کنش مبتنی بر دلبستگی عاطفی تعمیم یافته تئوری مونچ می باشد. تعداد 380 آزمودنی شامل دختران و پسران مناطق مختلف آموزش و پرورش در سال سوم دبیرستان و به شیوه نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. وضعیت عاطفی به وسیله چهار معرف: احترام، احساس لذت، گرمی روابط و انتقال محبت، سنجش و معرف های کنش مبتنی بر دلبستگی عاطفی تعمیم یافته عبارت بودند از: وفاداری، وابستگی عاطفی و تعهد تعمیم یافته.
نتایج تحقیق نشان داد اکثر جوانان از وضعیت عاطفی خانواده خود راضی بودند. در این میان فضای عاطفی برای پسران بیش از دختران بود و از طرفی وضعیت کنش مبتنی بر دلبستگی عاطفی تعمیم یافته جوانان در حد متوسط بوده و در این میان دختران نسبت به پسران از کنش مبتنی بر دلبستگی عاطفی تعمیم یافته بیشتری برخوردار بودند.