بررسی فراوانی پاتوژن های کنژکتیویت باکتریال و حساسیت آنتی بیوتیکی در مراجعین به درمانگاه چشم بیمارستان شهید مصطفی خمینی

کنژکتیویت یا التهاب ملتحمه بعد از عیوب انکساری شایع ترین بیماری چشمی است که باکتری ها از علل شایع آن می باشند، لذا بدین منظور این مطالعه جهت تعیین فراوانی پاتوژن های ایجادکننده کنژکتیویت باکتریال و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی آن ها در مرکز آموزشی، درمانی شهید مصطفی خمینی انجام پذیرفت.
طی یک مطالعه توصیفی- مقطعی در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه چشم فراوانی پاتوژن های کنژکتیویت باکتریال، علایم بیماری و میزان پاسخ به درمان در رده های سنی مختلف طی سال های 1379-1378 مورد بررسی قرار گرفت. از بین 4600 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه چشم تعداد 150 نفر به کنژکتیویت مبتلا بودند که برای همه آن ها پرسشنامه های تکمیل شد و نتایج معاینه، کشت و آنتی بیوگرام ترشحات چشمی در فرم اطلاعاتی ثبت گردید.
فراوانی کنژکتیویت در نمونه مورد بررسی 2/3 درصد و کنژکتیویت باکتریال معادل 1/2 درصد می باشد. محدوده سنی افراد مورد مطالعه از 3 روز تا 65 سال است. در 6/66 درصد افراد مبتلا به کنژکتیویت، کشت چشم مثبت گردید. فراوانی کنژکتیویت در هر دو جنس تقریبا یکسان می باشد. بیشترین میزان ابتلا به کنژکتیویت، در گروه سنی زیر یک سال می باشد. شایع ترین علامت بیماران مراجعهکننده پرخونی ملتحمه و اشک ریزش می باشد ولی در بیماران با کشت مثبت اگزودا شایع ترین علامت است. پاتوژن های جدا شده شامل: استافیلوکوک اورئوس (38 درصد)، پنوموکوک (11 درصد)، پسودوموناس (10 درصد)، هموفیلوس آنفلوانزا (8 درصد)، انتروباکتر، کلبسیلا، E.coli، استافیلوکوک اپیدرمیس (هر کدام 7 درصد)، انتروکوک (4 درصد)، و موراکسلا (1 درصد) می باشند. میزان حساسیت پاتوژن های جدا شده نسبت به کلرآمفنیکل 80 درصد، جنتامایسین 76 درصد، اریترومایسین 71 درصد و تتراسیکلین 65 درصد می باشد.
با توجه به این که اتیولوژی کنژکتیویت باکتریال اغلب استاف، پنوموکوک و هموفیلوس است درمان تجربی با آنتی بیوتیک های موضعی پوشاننده این سه پاتوژن موثر به نظر می رسد و لزوم انجام کشت به جز در موارد کنژکتیویت شدید، راجعه یا اپیدمیک توصیه نمی شود.