مقایسه تعداد ماست سل ها در استرومای کارسینوم سلول بازال پوست و ضایعات غیر التهابی

کارسینوم سلول بازال (BCC)، رایج ترین نئوپلاسم مشاهده شده در پوست انسان است. بسیاری از عوامل ژنتیکی و محیطی در پاتوژنز سرطان پوست نقش دارند. نشان داده شده است که هیستامین حاصل از ماست سل ها یکی از واسطه های مهم تغییر ایمنی در اثر اولتراویوله می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه فراوانی ماست سل های پوستی در بیماران مبتلا به BCC و گروه شاهد با ضایعات غیر التهابی نواحی پوست در معرض نور خورشید می باشد.

این مطالعه مورد شاهدی در بیماران مبتلا به سرطان بازال سل در اواخر سال 1384 در بخش پاتولوژی بیمارستان امام رضا (ع) انجام شده است. نمونه های بیوپسی از پوست در معرض نور خورشید، از 40 بیمار مبتلا به BCC و 10 شاهد تهیه شده، مقاطع بافت شناسی با استفاده از رنگ آمیزی گیمسا و H&E آماده گردید. تعداد ماست سل ها در تمامی سطح برش شمارش شده، متوسط ماست سل ها در یک میدان بزرگ میکروسکوپی (x40) تعیین گردید. مشخصات و نتایج رنگ آمیزی در پرسشنامه ای جمع آوری گردید.
طلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.

تفاوت معنی داری بین تعداد ماست سل های اطراف موتور در مقایسه با گروه شاهد مشاهده گردید (p=0.001). هیچ تفاوت معنی داری بین فراوانی ماست سل ها و سن یا جنس مشاهده نشد.

رابطه بین تعداد زیاد ماست سل های پوستی و ابتلا به BCC از فرضیه نقش ماست سل ها در سرکوب ایمنی عمومی حاصل از تابش فرابنفش در انسان، حمایت می کند. نتایج حاصل از این مطالعه می تواند زمینه ساز تحقیقات بیشتر جهت تعیین نوع ماده ترشحی از ماستوسیت ها که در سرکوب ایمنی نقش دارند و در نهایت ابداع روش های جدید دارو درمانی در پیشگیری، جلوگیری از رشد و گسترش تومور و یا حتی درمان BCC باشد.