مقایسه اثر داروهای متوکلوپرامید و دروپریدول همراه با دگزامتازون بر میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل

یکی از شایع ترین عوارض بعد از بیهوشی عمومی، تهوع و استفراغ است که باعث اسپاسم، هیپوکسی و آسپیراسیون ریوی می شود. متوکلوپرامید و دروپریدول دو داروی رایج می باشند که تجویز هر کدام می تواند به نوعی در کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل موثر باشد. از طرفی تجویز دگزامتازون همراه با داروهای یاد شده تاثیر بسزایی در کاهش تهوع و استفراغ دارد. لذا این مطالعه، به منظور مقایسه اثر داروهای متوکلوید و دروپریدول همراه با دگزامتازون در جلوگیری از ایجاد تهوع و استفراغ بعد از عمل انجامپرام گرفت.
در این بررسی 160 بیمار به طور تصادفی به دو گروه 80 نفری تقسیم شدند. در هر دو گروه پرمدیکاسیون و اینداکشن بر حسب وزن یکسان داده شد. به گروه اول متوکلوپرامید همراه با دگزامتازون و به گروه دوم دروپریدول همراه با دگزامتازون تزریق گردید. بعد از خروج لوله تراشه، تهوع و استفراغ در هر دو گروه به مدت 2 ساعت بررسی و سپس داده ها با هم مقایسه شدند.
تهوع و استفراغ بعد از عمل در گروه اول 24% و در گروه دوم 8% بوده است. (p=0.004). همچنین تهوع و استفراغ در زنان، بیشتر از مردان بوده است. (p=0.049).
نتایج این بررسی نشان میدهد که، دروپریدول همراه با دگزامتازون باعث کاهش تهوع و استفراغ در بیماران بعد از بیهوشی می گردد.