بررسی قدرت MRI به تنهایی و همراه با گرافی ساده در تشخیص فضای گرفتار در مبتلایان به فتق دیسک کمری

نظر به شیوع فتق دیسک کمری و اهمیت اطلاع از محل گرفتار و وجود بعضی محدودیت ها و به منظور مقایسه قدرت MRI به تنهایی و توام با گرافی ساده نسبت به یافته های مشاهدات حین عمل (استاندارد)، این تحقیق بر روی مراجعین به بیمارستان شهدای تجریش در سال 1383 انجام گرفت.
مواد و رورش ها: تحقیق با روش کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی بر روی تعداد 100 بیمار که اندیکاسیون جراحی فتق دیسک کمری داشتند و به طور مستمر مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. برای کلیه این بیماران MRI و سپس گرافی ساده با نمای قدامی- خلفی انجام گرفت. محل درگیر در فرم اطلاعاتی ثبت و محل دقیق حین جراحی مشخص شد و در فرم اطلاعاتی دیگری ثبت گردید. میزان حساسیت و ارزش پیش بینی کننده مثبت MRI به تنهایی و توام با گرافی ساده در تشخیص محل گرفتار محاسبه شد.
تحقیق بر روی 100 نفر در سنین 45±13 که 64 درصد مرد و 36 درصد زن بودند انجام گرفت. بیشترین ناحیه گرفتار مهره L4-L5 بود. میزان حساسیت MRI به تنهایی 90 درصد و ارزش پیش بینی مثبت 90 درصد و میزان حساسیت توام MRI و گرافی ساده 100 درصد و ارزش پیش بینی مثبت آنها نیز 100 درصد بود.
به نظر می رسد که قدرت MRI توام با گرافی ساده در تشخیص محل گرفتار در فتق دیسک کمری بهتر از MRI به تنهایی باشد. با توجه به محدودیت انتخاب افراد مورد بررسی تحقیقات بیشتر توصیه می شود.