تاثیر دو روش آموزشی برای پیشگیری از آلودگی مجدد دانش آموزان مبتلا به انگل های روده ای در شهر تهران

بیماری های انگلی یکی از مشکلات مهم بهداشتی- اقتصادی اغلب کشورهای جهان به ویژه کشورهای در حال رشد است و ایران نیز از این قاعده مستثنا نیست. اگر چه کودکان بخش عمده ای از جامعه ایران را تشکیل می دهند، تاکنون تنها مطالعات پراکنده ای در مورد شیوع بیماری های انگلی روده ای در آنان صورت گرفته، و در هیچ یک از موارد دو روش آموزشی برای پیشگیری از این گونه آلودگی ها مورد ارزیابی قرار نگرفته است. بنابراین، بر آن شدیم تا تاثیر دو روش موزشی را در پیشگیری از آلودگی مجدد دانش آموزان مبتلا به انگل های روده ای در شهر تهران مورد بررسی قرار دهیم.
جامعه مورد بررسی 1548 نفر از دانش آموزان کلاس سوم ابتدایی بودند، که پس از تعیین افراد آلوده با استفاده از آزمایش های مدفوع به روش مستقیم و چسب نواری، به طور تصادفی به دو گروه آزمون (الف و ب) و یک گروه شاهد تقسیم و درمان شدند. پس از آن گروه های آموزشی الف (با روش چهره به چهره) و آموزشی ب (با استفاده از اسلاید، فیلم و پمفلت) تحت چهار دوره متناوب آموزشی قرار گرفتند. آزمایش های متعاقب سه ماه پس از درمان انجام گرفت.
بیشترین شیوع آلودگی به انگل های روده ای مربوط به اکسیور (2.71%) و بعد از آن ژیاردیا (2.64%) بوده است. میزان بروز آلودگی مجدد در گروه شاهد 5.3 درصد و در دو گروه آموزشی چهر به چهره و استفاده از وسایل کمک آموزشی به ترتیب 18.5 و 3.3 درصد است (P<0.001).
روش آموزشی با استفاده از وسایل کمک آموزشی در پیشگیری از آلودگی مجدد دانش آموزان به انگل های روده ای بهتر از روش آموزش چهره به چهره است. با عنایت به فراوانی آلودگی به انگل های روده ای، لازم است با استفاده از روش های آموزشی مخصوصا استفاده از وسایل کمک آموزشی و ارتباط جمعی، آگاهی لازم به جامعه داده شود تا از بروز این گونه آلودگی ها پیشگیری شود و پزشکان نیز علاوه بر آزمایش مدفوع انجام آزمایش جسب نواری را به آزمایشگاه تاکید کنند.