اثربخشی شناختی- رفتار درمانگری بر وضعیت حافظه و خواب سالمندان

اختلالات حافظه و خواب از جمله موضوعاتی هستند که مشکلات زیادی برای سالمندان ایجاد، و سلامت روانی و جسمانی آنها را تهدید می کنند. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی شناخت-رفتار درمانگری بر وضعیت حافظه و خواب سالمندان انجام شد.این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه ی سالمندان مبتلا به بیماری پارکینسون مراجعه کننده به مرکز تحقیقات مغز و اعصاب و کلینیک تخصصی پارکینسون دکتر شهیدی شهر تهران تشکیل می دادند. نمونه ی پژوهش شامل 40 نفر ازبیماران 51 تا 69 ساله ی مبتلا به بیماری پارکینسون مراجعه کننده به این مراکز بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه ی هفتگی تحت شناخت-رفتار درمانگری سالمندی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس کیفیت خواب پترزبورگ (بویس، رینولد، مونک، برمن، و کاپفر، 1989) و پرسشنامه ی حافظه روزمره (ساندرلند، هریس، و بدلی، 1983) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که شناخت-رفتار درمانگری سالمندی بر اختلالات خواب و حافظه روزرمره ی سالمندان موثر است (05/0≥P). و نتایج آزمون های تعقیبی LSD نشان داد که بین هر دو مرحله ی پس آزمون و پیگیری در اختلالات خواب و حافظه تفاوت معنی داری وجود دارد.بنابراین به روان شناسانی که در حوزه ی سالمندان فعالیت می کنند توصیه می شود که از شناخت-رفتار درمانگری به منظور بهبود کیفیت خواب و حافظه ی سالمندان استفاده کنند.