میزان بروز میکروآلبومینوری و عوامل خطر همراه در بیماران دیابتی نوع 2

میکروآلبومینوری، از علایم زودرس ابتلای کلیه و حاکی از پیشرفت به طرف نفروپاتی و افزایش خطر مرگ و میر در بیماران دیابتی می باشد. میکروآلبومینوری، مدت ها قبل از بروز نفروپاتی بالینی به وقوع می پیوندد و با تشخیص زود هنگام، امکان پیشگیری از پیشرفت آن به مراحل شدیدتر نفروپاتی وجود دارد. با توجه به اهمیت تشخیص نفروپاتی در مراحل اولیه و درمان به موقع، این مطالعه به منظور تعیین بروز (انسیدانس) پنج ساله میکرو آلبومینوری و رابطه آن با سایر عوامل خطر در بیماران دیابتی نوع 2 در جمعیت دیابتی اصفهان انجام شد.
تعداد 505 بیمار دیابتی نوع 2 شامل 22% مرد، از بین مراجعین به مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم اصفهان در سال 1378 که آلبومین ادرار آنها طبیعی بود انتخاب و به مدت پنج سال پیگیری شدند. میانگین سن و مدت ابتلا به دیابت بیماران به ترتیب 57.4±9.5 و 10.2±4.7 سال بود. بیماران در شروع مطالعه ضمن معاینه بالینی و ثبت مشخصات، از نظر نمایه توده بدنی، قند خون ناشتا و بعد از غذا، هموگلوبین گلیکوزیله HbA1c))، فشار خون، لیپید پروفایل، کراتینین سرم و آلبومین ادرار 24 ساعته بررسی شدند. سپس بیماران هر سه ماه یک بار از نظر کنترل وزن، قند، لیپید، فشار خون و هر یک سال از نظر ادرار 24 ساعته برای آلبومین بررسی شدند. در صورت دفع بیش از 30 میلی گرم آلبومین در ادرار 24 ساعته حداقل در دو نوبت آزمایش، به عنوان میکروآلبومینوری در نظر گرفته شد. نتایج بدست آمده در پایان مطالعه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
در طول مطالعه تعداد 176 نفر از بیماران، دفع آلبومین غیر طبیعی در حد میکروآلبومینوری داشتند. انسیدانس میکروآلبومینوری3/82 در هزار «شخص - سال» بود (فاصله اطمینان 95%، 3/78 و2/86). انسیدانس میکروآلبومینوری در مردان بیشتر از زنان بود (به ترتیب 4/104 در برابر 2/66 در هزار شخص - سال، P<0.001). میانگین مدت ابتلا به دیابت، هموگلوبین گلیکوزیله، پرفشاری خون و کراتینین سرم در مدت مطالعه در افراد میکروآلبومینوری نسبت به نورموآلبومینوری بیشتر، و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود. میانگین سن، نمایه توده بدنی، کلسترول و تری گلیسرید در دو گروه تفاوت نداشت. در تحلیل نهایی با استفاده از مدل رگرسیون، مدت ابتلا به دیابت، هموگلوبین گلیکوزیله، پر فشاری خون و ابتلا به رتینوپاتی به عنوان متغیر های مستقل تعیین کننده آلبومینوری شناخته شدند.
نتایج بدست آمده نشان می دهد که میکروآلبومینوری در جمعیت مورد مطالعه شایع و انسیدانس آن نسبت به سایر مطالعات انجام شده بیشتر می باشد. اندازه گیری مرسوم آلبومین ادرار برای تشخیص زود هنگام و درمان موثر میکروآلبومینوری و عوامل خطر همراه جهت جلوگیری از پیشرفت نفروپاتی حائز اهمیت است.