مطالعه اثر عصاره آبی Origanum vulgare و Melilorns officinalis بر میزان نایتریک اکساید (NO) تولید شده توسط سلول های اندوتلیوم عروقی کشت شده

طی سال های اخیر، نایتریک اکساید (NO) به عنوان مولکول دخیل در شروع سردردهای میگرنی مطرح شده است. این رادیکال آزاد از طریق مسیر پیام رسانی NO/cGMP و انبساط عروق مغز به ویژه سرخرگ های بزرگ درون جمجمه، در بروز سردردهای میگرنی دخالت می کند. در این تحقیق، تاثیر عصاره آبی دو گیاه دارویی مرزنجوش (Origanum vulgare) و اکلیل الملک (Melilotus officinalis) که در طب سنتی و طب جدید اثر درمانی و تسکینی آنها بر میگرن مورد تاکید قرار گرفته، بر میزان NO تولید شده توسط سلول های اندوتلیوم عروقی کشت شده، مورد مطالعه قرار گرفت.
25 گرم پودر از قسمت مورد استفاده هر گیاه با 200 میلی لیتر آب مقطر مخلوط شد. بعد از تصفیه و خشک کردن، عصاره نهایی به دست آمد. سلول های mouse endothelioma F-2 cell line در محیط DMEM (محیط تغییر یافته Eagle) محتوی 10 درصد FCS و 2-1 درصد پنی سیلین- استرپتومایسین تکثیر یافتند. غلظت نایتریت به عنوان شاخصی از تولید نایتریک اکساید با روش گریس و با دستگاه ELISA در nm 540 اندازه گیری شد.
غلظت های 400 و 200،100 از عصاره مرزنجوش به ترتیب، 9/33 درصد(p<0.001)، 8.25 درصد (p<0.01) و 13.1 درصد (p<0.05) میزان NO را نسبت به گروه شاهد کاهش داد. برخلاف انتظار ما، عصاره های گیاه اکلیل الملک به جای کاهش میزان NO، مقدار آن را به طور چشمگیری افزایش داد. غلظت های 400 و 200، 100 از عصاره این گیاه به ترتیب 72.9 درصد(p<0.001)، 5.36 درصد (p<0.001) و 12.7 درصد (p<0.05) میزان NO را افزایش داد.
با توجه به نتایج به دست آمده و نظریه نایتریک اکسایدی میگرن شاید بتوان گفت، عصاره آبی مرزنجوش اثر خود را احتمالا از طریق کاهش میزان NO انجام می دهد و عصاره آبی اکلیل الملک اثر خود را با مکانیسم دیگری اعمال می کند.