بررسی رادیوگرافیک شیوع استئواسکلروز ایدیوپاتیک در ناحیه خلفی فک پایین در شهر یزد

اصطلاح استیواسکلروز ایدیوپاتیک (IO) برای توصیف ناحیه‌ای رادیواپک با منشاء ناشناخته بکارمیرود. این حالت معمولا بدون علامت بوده و در رادیوگرافی‌هایی که به علل مختلف گرفته می‌شوند، کشف می‌گردد. اندازه، شکل، حدود و دانسیته این رادیواپاسیتی‌ها مختلف است. در این مطالعه میزان شیوع استیواسکلروز ایدیوپاتیک و رابطه آن با جنس، سن، موقعیت آناتومیکی و سابقه کشیدن دندان شیری در محل مورد نظر را مورد مطالعه قرار دادیم.

از 917 بیمار که جهت انجام رادیوگرافی پانورامیک به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد و کلینیک تخصصی رادیولوژی فک و صورت مراجعه کرده بودند (494 زن و 423 مرد) رادیوگرافی پانورامیک استاندارد به‌عمل آمد. رادیوگرافی‌ها توسط مشاهده گر رادیولوژیست به دقت مطالعه و محل توده اسکلروزه علامت زده می‌شد. سپس جهت صحت تشخیص معاینه کلینیکی صورت می‌گرفت.

تعداد 54 توده اسکلروتیک در 52 نفر مشاهده گردید. بیشترین محل بروز آن ناحیه پرمولرهای فک تحتانی بود. (6/59% در گروه خانم‌ها و 4/40% در گروه آقایان) و از نظر شیوع سنی اغلب موارد در دهه‌های سوم و چهارم زندگی بودند (018/0=P) شایع‌ترین ناحیه بروز IO به ترتیب در ناحیه پرمولرها، ناحیه مولرها، بین مولر اول و پره مولر دوم و بین کانین و پره مولر اول دیده شد.

نتیجه‌گیری :

 با توجه به اینکه بیشترین شیوع (2/59%) مربوط به توده‌های اسکلروتیک بدون ارتباط با ریشه دندان بود تیوری تکاملی بودن علت بروز این حالت قابل قبول‌ به نظر می‌رسد.