ارزش تشخیصی قند پلاسمای ناشتا در غربالگری دیابت دوران بارداری

تشخیص دیابت بارداری (GDM) نه تنها از نظر پیشگیری از بیماری ها و اختلالات پری ناتال مهم است، بلکه بر پیامدهای طولانی مدت سلامت مادر و کودک نیز تاثیر بسزایی دارد. آزمون های غربالگری دیابت بارداری که هم اکنون مورد استفاده قرار می گیرند، وقت گیر و پرهزینه اند. لذا یافتن آزمون های ساده تر و ارزانتر با حساسیت و ویژگی قابل قبول، ضروری به نظر می رسند. هدف از انجام این مطالعه، یافتن یک نقطه مناسب از قند پلاسمای ناشتا به عنوان تست غربالگری دیابت دوران بارداری می باشد.
در این کارآزمایی بالینی، 200 زن باردار مراجعه کننده به درمانگاه پری ناتال بیمارستان امام خمینی ساری که حداقل یک عامل خطر ابتلا به GDM، شامل سن بیشتر یا مساوی 25 سال، سابقه حاملگی پر خطر (سقط تکراری، پره اکلامپسی، GDM، ماکروزومی، آنومالی جنینی و مرده زایی)، نمایه توده بدنی (BMI) قبل از بارداری بیشتر یا مساوی 25 kg/m2 و سابقه دیابت ملیتوس در فامیل درجه یک داشتند، وارد مطالعه شدند. مبتلایان به دیابت پیش از بارداری، از مطالعه خارج شدند. جهت همه افراد مذکور در هفته 24 تا 28 بارداری، آزمون گلوکز 50 گرمی درخواست شد و در صورتی که گلوکز پلاسمای یک ساعت بعد، بیشتر از 130 mg/dl بود، آزمون تحمل گلوکز خوراکی 100 گرمی بر اساس پروتکل ADA، 2006 و معیارهای تشخیصی کارپنتر و کوستان انجام شد و افراد مبتلا به دیابت بارداری مشخص شدند. سپس با استفاده از منحنی Receiver Operating Characteristic (ROC)، سطحی از قند پلاسمای ناشتا (FPG) که در تشخیص دیابت بارداری بالاترین حساسیت و ویژگی را دارا بود، تعیین گردید.
آزمون 50 گرمی گلوکز در 65 نفر (32.5%) مثبت شد و از این مقدار 58 نفر (میزان بازگشت 89%) جهت آزمون 100 گرمی مراجعه کردند که 20 نفر (10%) مبتلا به GDM تشخیص داده شدند. با استفاده از منحنی ROC با سطح زیر منحنی 0.853، سطح قند خون ناشتای mg/dl 91.5، بهترین حساسیت و ویژگی (به ترتیب80% و 92%) را در تشخیص دیابت بارداری، دارا بود.
سطح قند خون ناشتای 91.5 mg/dl? حساسیت و ویژگی مناسبی برای تشخیص دیابت بارداری دارد لذا با توجه به ساده تر و ارزانتر بودن آن نسبت به آزمون 50 گرمی، به عنوان روش غربالگری دیابت بارداری توصیه می گردد.