ارتباط سطح سرمی فریتین و آهن با دیابت بارداری

بارداری یک حالت فیزیولوژیک است که به علت وجود میتوکندری های غنی جفت، شرایطی را ایجاد می کند که مورد توجه استرس اکسیداتیو می باشد. فلزات انتقالی به ویژه آهن که در جفت بسیار فراوان هستند، در ایجاد رادیکال های آزاد دخیلند. همچنین مطالعات نشان داده اند که رادیکال های آزاد در ایجاد دیابت بارداری نقش دارند. این مطالعه جهت مقایسه پارامترهای آهن در دو گروه زنان دارای دیابت بارداری و زنان فاقد دیابت بارداری انجام گرفته است.
در این مطالعه مورد - شاهدی، 34 نفر از زنان باردار دارای دیابت بارداری به عنوان گروه مورد و 34 نفر از زنان باردار فاقد دیابت بارداری به عنوان گروه شاهد انتخاب شده و دو گروه از لحاظ سن، تعداد پاریتی، نمایه توده بدنی و محل مراجعه با هم همسان شدند. پارامترهای آهن بدن شامل فریتین، آهن سرم و ظرفیت کلی اتصال آهن به ترانسفرین، درصد اشباع ترانسفرین، هموگلوبین، متوسط حجم گلبولی و متوسط هموگلوبین گلبولی در هفته های 24 تا 28 بارداری با هم مقایسه شدند.
در این مطالعه غلظت فریتین، آهن سرم، درصد اشباع ترانسفرین، هموگلوبین، متوسط حجم گلبولی و متوسط هموگلوبین گلبولی در زنان دارای دیابت بارداری به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود. همچنین ظرفیت اتصالی آهن به ترانسفرین نیز به طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل بود (P<0.05). در مورد سایر متغیرها شامل نمایه توده بدنی و تاریخچه فامیلی دیابت نوع 2 و دیابت بارداری رابطه معنی داری مشاهده نشد.
یافته های این مطالعه، ارتباط معنی داری را بین پارامترهای آهن بدن مادر و دیابت بارداری نشان می دهند که نتایج مطالعات قبلی را تایید می کند. این مطالعه پیشنهاد می کند نقش آهن اضافی ناشی از تجویز مکمل های آهن در طی دوران بارداری در ایجاد دیابت بارداری مورد بررسی بیشتری قرار گیرد.