بررسی اثرات ال _ آرژنین بر درصد بهبود زخم سوختگی درجه 2 در موش بزرگ آزمایشگاهی

مینه و نیتریک اکساید (NO) یک رادیکال آزاد با نیمه عمر کوتاه است که در بسیاری از فرآیند های بیولوژیک دخالت دارد و از اکسیداسیون ال- آرژنین ایجاد می شود. گزارشات ضد و نقیضی در رابطه با اثرات NO در پروسه ترمیم زخم سوختگی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات ال- آرژنین (پیش ساز (NO و L-NAME (مهار کننده NO) بر درصد بهبودی زخم های سوختگی در موش بزرگ آزمایشگاهی است.
در این تحقیق از 60 راس موش بزرگ آزمایشگاهی نر بالغ با وزن 270-250 گرم استفاده شده است. بعد از ایجاد بیهوشی و تراشیدن موهای پشت آنها، مساحت معینی از پوست پشت حیوانات به مدت 8 ثانیه در معرض آب 95 درجه سانتیگراد قرار گرفت و سوختگی مرطوب ایجاد شد. پس از ایجاد سوختگی، حیوانات بطور تصادفی در دو دسته 30 تایی قرار گرفتند. هر دسته دارای سه گروه بود: کنترل (گروه سوختگی بدون درمان)، گروه تجربی یک (گروهی که به میزان 100 mg.kg ال- آرژنین را بصورت داخل صفاقی دریافت می کردند(و گروه تجربی دو)گروهی که به میزان L-NAME 10 mg.kg را دریافت می کردند(به موش های دسته اول در روزهای اول، سوم و پنجم تزریق صورت گرفت و در روز هفتم بعد از سوختگی نمونه پوستی تهیه شد. به موش های دسته دوم از روز اول و یک روز در میان تا روز 13 تزریق و در روز 15 نمونه گیری انجام شد. پس از فیکس کردن نمونه ها و تهیه لام هایی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین میزان اپیتلیزاسیون بررسی شد. شاخص مورد بررسی دیگر اندازه گیری میزان بهبودی زخم در روزهای اول، پنجم، دهم و پانزدهم بعد از سوختگی بود.
میزان پیشروی اپیدرم از لبه سالم زخم در گروه های تجربی یک نسبت به گروه های کنترل و L-NAME بیشتر بود. میزان درصد بهبودی زخم در گروه های ال- آرژنین نسبت به سایر گروه ها بیشتر بود اما از نظر آماری معنادار نبود.
نتایج نشان داد که در هیچکدام از گروه های مورد مطالعه سطح زخم بطور کامل بسته نشده بود و NO تا حدی توانسته بود ترمیم را تسریع نماید.