شیوع پری آرتریت ها در بیماران مراجعه کننده به مرکز روماتولوژی بیمارستان دکتر شریعتی تهران بین سال های 81-1375

در مطالعه حاضر که از نوع مقطعی می باشد، 1600 پرونده از بیماران مراجعه کننده به مرکز روماتولوژی بین سال های 1381-1375 مورد بررسی قرار گرفت. نحوه نمونه گیری به روش سیستماتیک و تصادفی بوده و اطلاعات لازم در فرم مخصوص ثبت شده است. و اطلاعات با استفاده از آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شد.
تعداد 260 مورد پری آرتریت در کل پرونده های مورد بررسی وجود داشت که شیوع آن معادل 16.25% محاسبه گردید. بیشترین سن. 48.46 محاسبه گردید. 78.5% از±درگیر گروه 50-40 سال (26.5%) بوده و متوسط سن 13.86 بیماران زن و 21.5% مرد بودند. بیشترین نوع پری آرتریت در دسته تاندونیت و بورسیت قرار گرفتند (64.6%) و در درجه دوم اختلالات نورواسکولار 23.6% قرار داشتند. شایع ترین بیماری سندرم تونل کارپ 21.9% و بعد کپسولیت شانه 13.5% ثبت شده بود. بیشترین درگیری در اندام فوقانی راست و مچ دست (26.2%) بوده است. 17.3% بیماران بیماری روماتیسمی زمینه ای داشتند. تعداد موارد دوطرفه سندرم تونل کارپ نسبت به بقیه پری آرتریت ها بیشتر بوده و اختلاف از نظر آماری معنی دار بوده است (p<0.001).
با توجه به نتایج به دست آمده، بیماری های جنب مفصلی خصوصا دو بیماری سندرم تونل کارپ و کپسولیت شانه از شیوع بالایی در بین بیماری های روماتولوژی برخوردار می باشند. مناسب است تحقیقات بیشتری برای بررسی عوامل درمانی و متغیرهایی چون شغل و تروماهای غیرشغلی انجام گیرد.