ویبروآرتروگرافی، روشی نوین در تشخیص استئوآرتریت زانو

استفاده از صداهای مفصلی برای تشخیص و پیش بینی ضایعات مفصلی، به دلیل ارزان تر و نیز غیرتهاجمی بودن آن مورد توجه فراوان قرار گرفته است. در این روش صداهای مفصلی توسط گیرنده های حساس ثبت و بررسی می شوند که به آن ویبروآرتروگرافی گفته می شود. هدف از انجام این تحقیق، توانایی استفاده از این روش در تشخیص استئوآرتریت زانو می باشد. در این مطالعه که از نوع ارزیابی آزمون تشخیصی می باشد، 44 زانو از 22 نفر دارای زانوهای سالم و دچار استئوآرتریت مورد مطالعه قرار گرفت. بیماران بر روی یک صندلی پایه بلند نشسته و پاها آویزان گردید. سپس یک شتاب سنج مینیاتوری به ترتیب در محل های مدیال زانو، لاترال زانو و روی کشکک قرار داده شد. نمونه ها عمل خم و صاف شدن زانو را انجام داده و سیگنال های ویبروآرتروگرافی آنان ثبت گردید. سپس، در هر فرد میانگین مجذور کای این سیگنال ها محاسبه و در دو گروه با یکدیگر مقایسه گردید.
یافته های این تحقیق نشان داد که زانوهای سالم دارای صداهای فیزیولوژیک بیشتر و همگن تر و در عوض زانوهای دچار استئوآرتریت دارای صداهای فیزیولوژیک کمتر همراه با امواج نوک تیز بیشتری بودند. در مجموع، میانگین مجذور کای سیگنال های ویبروآرتروگرافی در زانوهای دچار استئوآرتریت با زانوهای سالم تفاوتی نداشت ولی بین زانوهای چپ و راست افراد دچار استئوآرتریت، این یافته تفاوت مشهودی را نشان داد. بدین صورت که در زانوهای چپ افراد دچار استئوآرتریت میانگین مجذور کای سیگنال ها بین سطوح مدیال و لاترال با نقاط معادلش در افراد سالم تفاوت نداشت، ولی در محل روی کشکک این تفاوت معنی دار بود (0.03=p).
این مطالعه نشان داد که اولا از روش غیر تهاجمی ویبروآرتروگرافی می توان در تشخیص زانوهای دچار تغییرات دژنراتیو زانو استفاده نمود. ثانیا، تنها در استئوآرتریت زانوی چپ می توان با گذاردن شتاب سنج بر روی کشکک، بروز استئوآرتریت زانو را تشخیص داد.