بررسی موتاسیون در فاکتور 5 انعقادی و ژن پروترومبین در جنوب ایران

موتاسیون ارثی فاکتور 5 و پروترومبین اگر چه شایع نیستند، ولی از عوامل دخیل در ترومبوز کودکان به شمار می روند. این پژوهش به منظور بررسی موتاسیون در فاکتور 5 انعقادی و ژن پروترومبین در بین بیماران بستری انجام گردید.

در این مطالعه توصیفی مقطعی 195 نفر بیمار شامل؛ 97 زن و 98 مرد به صورت تصادفی از بین بیماران بستری در بخش های مختلف بیمارستان های نمازی و دستغیب شیراز که به عللی غیر از حوادث ترومبوآمبولی بستری شده بودند در سال 1383 انتخاب و پس از اخذ 5 میلی لیتر خون سیتراته، دی ان آایشان استخراج و تلخیص گردید. سپس دی ان آرا با پرایمرهای خاص فاکتور 5 لیدن یا پلی مرفیسیم ژن پروترومبین مورد بررسی قرار داده و واکنش زنجیره ای پلی مراز انجام گردید. داده های جمع آوری شده با شاخص های توصیفی بررسی گردید.

در این مطالعه شیوع موتاسیون هتروزیگوت در فاکتور 5 لیدن 4.1 درصد و در ژن پروترومبین 3.07 درصد بود. 1 مورد واجد هر دو موتاسیون به صورت توامان بود. در هیچ یک از بیماران فرم هموزیگوت برای فاکتور 5 لیدن یا موتاسیون در ژن پروترومبین یافت نشد.

با توجه به یافته ها، ژن های موتاسیون یافته مستعد کننده ترومبوفیلی در جامعه مورد مطالعه در مقایسه با نتایج حاصل از شرق آسیا مشخصا شیوع بالاتر داشت.