اثرات هیپوتیروئیدیسم و هیپرتیروئیدیسم بر اسپرماتوژنز در موش های صحرایی نر بالغ

در این مطالعه اثرات هیپوتیروئیدیسم و هیپرتیروئیدیسم بر اسپرماتوژنز در موش های صحرایی نر بالغ نژاد Wistar (60 روزه) مورد بررسی قرار گرفت. جهت تایید هیپوتیروئیدیسم و هیپرتیروئیدیسم، غلظت پلاسمایی هورمون های تیروئید به روش RIA اندازه گیری گردید. هیپوتیروئیدیسم ایجاد شده توسط مصرف روزانه متی مازول (mg/kg 25) برای مدت 5 روز متوالی موجب کاهش تعداد سلول های سرتولی، اسپرم، سلول های لایدیگ و قطر لوله های اسپرم ساز گردید. نتایج همچنین نشان داد که هیپرتیروئیدیسم ایجاد شده توسط مصرف روزانه تیروکسین (mg/kg 1) برای مدت 10 روز متوالی موجب افزایش تعداد سلول های سرتولی، اسپرم، سلول های لایدیگ و قطر لوله های اسپرم ساز گردید. هیپوتیروئیدیسم و هیپرتیروئیدیسم اثری بر غلظت LH و FSH نداشتند در صورتیکه غلظت تستوسترون به طور معنی داری در موش های صحرایی هیپرتیروئید افزایش و در موش های صحرایی هیپوتیروئید کاهش یافت. به طور کلی، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که هیپوتیروئیدیسم و هیپرتیروئیدیسم بر روند اسپرماتوژنز موش های صحرایی نر بالغ اثر گذارده و اثرات آن ها از طریق تاثیر مستقیم بر سلول های سرتولی، ژرمینال و لایدیگ و نه از طریق اثر بر محور هیپوفیز-هیپوتالاموس می باشد.