مروری بر مکانیسم ها و تئوری های پیری

فاکتورهای متعددی مشوق مطالعات مربوط به طول عمر و افزایش حداکثر طول عمر و افزایش درصد سالمندان جوامع و افزایش درصد بودجه جوامع که صرف سالمندان می شود از آن جمله اند. دیدگاه های اخیر نسبت به مکانیسم های پیری حاکی از فرایندهای بسیار پیچیده و چندعاملی می باشد که برخلاف دیدگاه های اولیه است که بر علت مشخص مانند اثر یک ژن یا یا از بین رفتن یک عامل کلیدی تاکید می کردند. این مرور مختصر سعی دارد مکانیسم های پیری را در سطوح ملکولی سلولی و سیستمیک بررسی نماید و همچنین جنبه ای مختلف تاثیر متقابل ژنتیک و محیط را مدنظر داشته باشد. تئوری های تکاملی پیری را نتیجه کاهش نیروی انتخاب طبیعی می دانند و در مقابل تئوری های مولکولی بر تنظیم ژنتیکی پیری تاکید دارند و سالمندی را نتیجه تغییرات در ژن می دانند. تئوری های سلولی نیز وجود دارند که مشهورترین آن ها تئوری تلومر است و پیری حاصله از استرس نیز در این گروه قرار دارد. تئوری های سیستمیک قرار دارند که شامل دور گروه اصلی نورواندوکرین و ایمونولوژیک است.