گفت و گوی ادیان و جهانی شدن

طرح مباحثی چون گفت وگوی ادیان، مسبوق به سابقه است؛ اما زمان طرح دوباره این موضوع، حکایت از نیازمندی های جدید برای بشر، بررسی و تفکر مجدد در مورد آن را ضرور ساخته است. واقعیت این است که ماحصل تکاپوهای بشری در دهه 1990 در قالب «گفت وگو» صورتی خاص یافت و با افول جذابیت های ایدئولوژی های پرمدعای مادی و تزلزل مطلق انگاری علم و عقلانیت، گرایش به دین در عصر جهانی شدن افزایش یافت. از این روی این پرسش مطرح می شود که در فضای محیطی متاثر از فرایند جهانی شدن، گفت وگوی ادیان دارای چه نقش و جایگاهی در روابط متقابل انسان ها و مجتمع های انسانی نظیر دولت ملت ها است. در این مقاله سعی شده است با تمرکز بر رشد جریان های ضد سکولار و گرایش به درکی نو از فرهنگ در سطح بین الملل، جایگاه گفت وگوی ادیان در فضای موسوم به جهانی شدن تبیین گردد.