بکارگیری تحلیل بقاء در بررسی ارتباط زمان آغاز شیردهی با عوامل مرتبط با مادر و نوزاد

تغذیه با شیر مادر دارای فواید فراوان روانی، بهداشتی، ایمنی، اقتصادی برای نوزاد و مادر می باشد. این تغذیه، بخصوص در ساعات اولیه پس از تولد دارای اهمیت ویژه ای است، به طوری که شروع زود هنگام شیردهی می تواند نوزاد را از ابتلا به بیماری های عفونی دوره نوزادی و برخی بیماری های مزمن در بزرگسالی، مصون دارد. بعلاوه، شیردهی نوزاد توسط مادر و تماس بدنی این دو در فاصله کوتاهی پس از تولد، در وضعیت روانی مادر و احساس همبستگی بین مادر و نوزاد بسیار موثر است. با توجه به اهمیت موضوع، در این مطالعه به بررسی عوامل موثر بر افزایش یا کاهش مدت زمان بین تولد و آغاز اولین وعده شیردهی پرداخته و از روش های آماری رگرسیون کاکس، آزمون رتبه لگاریتمی و منحنی کاپلان مایر بری این مقایسه استفاده شده است.
این مطالعه به روند همگروهی بر روی 110 زوج مادر و نوزاد در یکی از بیمارستان های شهر تهران به مرحله اجرا درآمد و بر اساس زمان آغاز شیردهی با عوامل مرتبط از قبیل نوع زایمان، رتبه تولد فرزند سطح تحصیلات مادر مورد ارزیابی قرار گرفتند.
نتایج، عامل نوع زایمان، مهم ترین عامل در زمان شروع اولین تغذیه با شیر مادر بدست آمد، به طوری که با احتساب هر زمان ثابتی پس از تولد، تعداد موارد تغذیه با شیر مادر در نوزادان متولد شده بروش زایمان طبیعی، 3.9 برابر نوزادان متولد شده به روش سزارین معمولی و در حدود 6.8 برابر نوزادان متولد شده به روش سزارین با بیحسی نخاعی بود. از لحاظ ترتیب اهمیت، متغیرهای رتبه تولد فرزند و سطح تحصیلات مادر، بترتیب در مراتب بعدی قرار می گیرند.
بنابراین آموزش زنان باردار و افزایش آمادگی آنها در پذیرش زایمان طبیعی و کاهش عمل های غیرضروری سزارین در برقراری ارتباط سریعتر بین مادر و نوزاد و آغاز شیردهی مثمر ثمر خواهد بود.