ارزیابی بالینی بازسازی ضایعات درجه II فورکا در مولرهای فک پایین توسط Bio-Oss با و بدون پلاسمای غنی از پلاکت

درگیری فورکا به تخریب انساج پریودنتال در ناحیه بین ریشه ای دندانهای چندریشه ای اطلاق می گردد و روش های مختلفی برای درمان آن پیشنهاد می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه کاربرد و عدم کاربرد پلاسمای غنی از پلاکت همراه با ماده پیوندی Bio-Oss در بازسازی نسوج از دست رفته ضایعات درجه دو فورکا در مولرهای فک پایین انجام شد. در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، پنج نفر از مراجعه کنندگان به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه شاهد، که دارای درگیری فورکا درجه دو مولرهای فک پایین به صورت دوطرفه بودند تحت درمان قرار گرفتند. دندان مولر یک طرف نیز توسط ماده پیوندی Bio-Oss به همراه پلاسمای غنی از پلاکت و طرف مقابل توسط ماده پیوندی Bio-Oss به تنهایی تحت مداوا قرار گرفت. متغیرهای عمق پاکت و سطح چسبندگی در زمان عمل، یک و سه ماه پس از جراحی اندازه گیری و ثبت شدند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون Wilcoxon Signed Ranks تعیین گردید. میانگین کاهش عمق پاکت 5/1 و سه ماه پس از جراحی در ناحیه مزیال گروه مورد به ترتیب 67/1±4/2 و 2± 3 میلی متر و در گروه شاهد 22/1±1و 89/0±1/1 میلی متر بود. چسبندگی کلینیکی 5/1 و سه ماه پس از جراحی در ناحیه مزیال گروه مورد به ترتیب 54/0±6/1 و 44/0±8/1 میلی متر و در گروه شاهد 1±5/1 و 4/1±34/1 میلی متر بود. کاربرد توام ماده پیوندی Bio-Oss به همراه پلاسمای غنی از پلاکت در مقایسه با کاربرد Bio-Oss به تنهایی اختلاف معنی داری در ترمیم ضایعات فورکای درجه دو نشان نداد.