مقایسه اندازه گیری سطح آلبومین به روش ایمونوتوربیدومتری در سه شیوه مختلف نمونه گیری ادراری برای غربالگری آلبومینوری در بیماران دیابتی

میکروآلبومینوری یک علامت زودرس از ضایعات کلیوی دیابت است که به عنوان یک عامل مستقل پیش بینی کننده حوادث کاردیوواسکولر در این بیماران عمل می کند، روش های مختلفی هم برای جمع آوری نمونه و هم برای بررسی آزمایشگاهی میزان آلبومینوری وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه روش های جمع آوری ادرار در سنجش آلبومینوری با استفاده از روش کمی ایمونوتوربیدومتری به عنوان روشی که پس از HPLC از دقت و حساسیت قابل قبول برخوردار است می باشد.
طی یک مطالعه مقطعی در نمونه ای تصادفی از بیماران دیابتی در سال 1385، یک نمونه ادرار 24 ساعته (Timed 24-hours) و سپس در روز بعد یک نمونه ادرار شبانه 8 ساعته (Overnight timed collection) و یک نمونه ادرار راندوم صبحگاهی (Spot urine sampling) تهیه و به روش ایمونوتوربیدومتریک سطح آلبومین در آنها اندازه گیری شد. ضرایب همبستگی و هم خوانی بین 3 روش مختلف به شیوه کمی و کیفی (طبقه بندی شده) محاسبه گردید.
47 بیمار دیابتی مورد مطالعه (46 نفر دیابت نوع 2 و 1 نفر دیابت نوع 1) در محدوده سنی 85 – 20 سال قرار داشتند. بین 2 روش نمونه گیری ادرار شبانه (8 ساعته) و نمونه ادرار راندوم صبحگاهی با نمونه ادرار 24 ساعته از نظر تشخیص میکروآلبومینوری همبستگی قابل قبولی وجود داشته و هم چنین ضریب هم خوانی (کاپا) برای دو روش جمع آوری ادرار 24 ساعته با ادرار شبانه 0.876 و بین دو روش ادرار 24 ساعته با ادرار راندوم صبحگاهی 0.936 و بین دو روش نمونه ادرار شبانه با نمونه ادرار راندوم 0.807 محاسبه شد.
با توجه به وجود هم خوانی معنی دار و در حد عالی (Excellent) برای تشخیص میکروآلبومینوری بین این روش های جمع آوری می توان یکی از روش های جمع آوری ادرار شبانه و یا ادرار راندوم (صبحگاهی) را به جای ادرار 24 ساعته در غربالگری آلبومینوری بیماران دیابتی به کار برد.