اثر اعتیاد والدین به مورفین بر ایجاد و حفظ تقویت طولانی مدت در مسیر نفوذی به ناحیه شکنج دندانه ای هیپوکامپ در فرزندان

شواهد نشان می دهد که اعتیاد یکی از والدین به مورفین منجر به اختلال در فرآیند یادگیری و حافظه فرزندان می شود. از آنجایی که تقویت طولانی مدت (LTP) به عنوان یکی از مکانیسم های سلولی یادگیری و حافظه مطرح می باشد، در این مطالعه اثر اعتیاد والدین بر ایجاد و حفظ تقویت طولانی مدت مسیر نفوذی به ناحیه شکنج دندانه ای فرزندان موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی ماده و 16 سر موش صحرایی نر با مصرف خوراکی مورفین با دوز 32 میلی گرم/ کیلوگرم 2 بار در روز به مدت 5 روز معتاد شدند و سپس حیوانات جهت انجام جفت گیری به صورتهای ماده معتاد و نر غیر معتاد = گروه تست 1، نر معتاد و ماده غیر معتاد = گروه تست 2 و نر و ماده معتاد = گروه تست 3، گروه شاهد 1 = ماده دریافت کننده دکستروز %5 و نر دست نخورده و گروه شاهد 2 = نر دریافت کننده دکستروز %5 و ماده دست نخورده در کنار هم قرار داده شدند. پس از رسیدن فرزندان به سن بلوغ با تحریک الکتریکی مسیر نفوذی، در ناحیه شکنج دندانه ای تقویت طولانی مدت ایجاد شد. میزان تغییرات شیب پتانسیل پس سیناپسی تحریکی (EPSP) و دامنه پتانسیل عمل دسته جمعی نسبت به سطح پایه در فواصل زمانی 5-120 دقیقه پس از تحریک با فرکانس بالا اندازه گیری و نتایج به صورت میانگین ± خطای معیار بیان گردید. نتایج با روش آماری آنالیز واریانس دو طرفه با مدل repeated measurement و تست توکی آنالیز شد.
نتایج نشان می دهد که شیب EPSP و دامنه PS در فرزندان نر و ماده گروه تست 1 و گروه تست 2 در دقایق 60 و 120 پس از تحریک تتانیک به ترتیب بطور معنی داری کمتر از گروه شاهد 1 و 2 است. ولی تفاوت معنی داری بین فرزندان نر و ماده در هر گروه و بین گروه های تست 1 و تست 2 وجود ندارد. در ضمن در گروه تست 3 بارداری صورت نگرفت.
با توجه به نتایج این مطالعه می توان نتیجه گیری کرد که مصرف مورفین توسط والدین می تواند منجر به کاهش حفظ LTP ایجاد شده در ناحیه شکنج دندانه ای در فرزندان گردد که به نوبه خود می تواند موجب اختلالاتی در روند حافظه و یادگیری شود. بنابراین آگاه کردن افکار عمومی از عواقب اثر اعتیاد بر فرزندان بایستی بیشتر مورد توجه قرار گیرد.