اصول رسیدگی به مشکلات روانی در مناطق جنگی

همواره درگیری نظامی و جنگ، مشکلات روان شناختی را به همراه داشته است. مفهوم مداخلات به موقع روان شناختی در زمان وقوع حوادث آسیب رسان (روان خراش) از جنگ جهانی اول مد نظر بوده است. لذا، هدف این مقاله مروری بررسی و ارایه اصول رسیدگی به مشکلات روانی در مناطق جنگی است.
اقدامات پیشگیرانه روان شناختی به منظور کاهش شدت اختلالات روان شناختی پس از وقوع ضربه های روانی می تواند به سه دسته تقسیم شود: 1- پیشگیری اولیه شامل گزینش، ایجاد آمادگی و آموزش افرادی که احتمالا با حوادث آسیب رسان مواجه خواهند شد. 2- پیشگیری ثانویه شامل تکنیک های متنوع روان شناختی است که بلافاصله یا با فاصله کوتاه پس از حادثه آسیب رسان ارایه می گردد که شناخته شده ترین آنها بازگویی شناختی (Psychological Debriefing) است. 3- سومین نوع مداخله شامل درمان PTSD و دیگر اختلالات همراه آن است.
بررسی اصول رسیدگی به مشکلات روانی در میادین جنگ نشان می دهد که در جنگ جهانی اول روان پزشکان تدابیری برای درمان موج انفجار (Shell Shock) پیشنهاد نمودند و امروزه نحوه مداخلات روان شناختی استانداردی برای واکنش های ناشی از استرس جنگ (Combat Stress Reaction) وجود دارد. این مداخلات بر پنج اصل اساسی استوار است.
بحث: مشخص شدن پایان ماموریت در واقع زمانی را نشان می داد که استرس فرد به پایان می رسید. اطلاع فرد از زمان پایان ماموریت خود و اتمام استرس های مربوط به آن ظاهرا باعث می شد؛ تحمل او را در مقابل موقعیت های خطرناک بالا ببرد. کلا ماموریت یک ساله موجب کاهش مصدومین روانی ناشی از جنگ شد.