بررسی رابطه میان استرس و کارآیی مدیران پرستاری در بیمارستان های منتخب

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد که هدف آن بررسی رابطه میان استرس و کارآیی مدیران پرستاری شاغل در بیمارستان های تابعه دانشگاه های علوم پزشکی بقیه ا... (عج) و ارتش است. دراین پژوهش 90 نفر از سرپرستاران از طریق سرشماری شرکت نمودند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات عمومی و آزمون های ارزیابی متغیرهای استرس زای روانی، فرم های ارزیابی کارآیی مدیران و مقیاس نمره گذاری لیکرت بود.
برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. دراین بررسی 8/38% مدیران پرستاری دارای استرس خفیف 6/35% استرس متوسط و 6/25% آنان دچار استرس شدید بودند. همچنین 7% از مدیران پرستاری کارآیی درحد خیلی کم، 7/9% آنان کارآیی درحد کم، 7/27% کارآیی متوسط، 32% کارآیی درحد زیاد، 6/23% کارآیی خیلی زیاد داشتند. میان استرس و کارآیی سرپرستاران رابطه آماری معنی داری وجود داشت (001/0 = p). همچنین، بین شدت استرس و میزان کارآیی سرپرستاران رابطه معنی داری وجود داشت (01/0 = P). براساس آزمون آماری انجام شده بین فشار روانی و گذراندن آموزش دوره مدیریت رابطه معنی داری وجود داشت (03/0 = P). بین مدیران پرستاری بیمارستان های دانشگاه های علوم پزشکی سپاه و ارتش از حیث استرس و کارآیی تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. براساس نتایج حاصل از این پژوهش می توان با ازبین بردن زمینه های استرسی کارآیی مدیران پرستاری را افزایش داد.