یک الگوی روانشناختی از استرس های میدان نبرد

مطالعاتی که در جنگ های مختلف انجام شده است بیانگر آن است که متغیرهای متعددی توانایی رزمندگان را برای مقابله با استرس های نبرد افزایش یا کاهش می دهند. دو گروه عمده از متغیرها شامل متغیرهای پیشایند و واسطه ای منجر به ایجاد برداشت های اساسی از موقعیت های استرس زا می شوند. متغیرهای پیشایند شامل عوامل فردی، عوامل مربوط به واحد یا یگان رزمی و عوامل مربوط به میدان نبرد می شوند. عوامل فردی به شخصیت فرد، فشارهای غیرنظامی، رو به رویی با موقعیت های نظامی و نقش های نظامی مربوط هستند. عوامل مربوط به واحد یا یگان رزمی به انسجام در واحد، روحیه، میزان آموزش، قدرت رهبری و فرماندهی و میزان تعهد در انجام وظیفه مربوط می گردند. عوامل مربوط به میدان نبرد به نوع نبرد، غافلگیری، بلاتکلیفی و شرایط محیطی مربوط می شوند. متغیرهای واسطه ای که ماهیتی شناختی دارند به برداشت ها، انتظارات، نحوه برخورد و ارزیابی از محیط نبرد مربوط می شوند. بر اساس این دو متغیر (پیشایند و واسطه ای)، سبک پاسخ فرد (جسمانی، عاطفی، شناختی و اجتماعی) تعیین می شود و برحسب این پاسخ ها، سبک مقابله (از مقابله فعال تا نافعال و شکننده) مشخص خواهد شد.