بررسی بالینی- آسیب شناختی و بازبینی بافتی تومورهای سباسه پوست در یک دوره 30 ساله

ضمائم پوست منشا انواع زیادی از تومورها می باشند و بر اساس منشا، زمینه رویان شناختی و نمای بافتی به انواع مختلفی تقسیم می شوند که دو گروه مهم و شایعتر آنها تومورهای پیلوسباسه و عرق می باشند. تومورهای سباسه گروهی از این تومورها هستند که تشخیص صحیح آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. علاوه بر این که برخی از این تومورها می توانند بدخیم و تهدیدکننده حیات فرد باشند، ممکن است با بسیاری از تومورهای خوش خیم و بدخیم دیگر در تشخیص افتراقی قرار گیرند؛ همچنین برخی از تومورهای سباسه می توانند علامتی از وجود یک بدخیمی احشایی باشند. مطالعه حاضر با هدف بازنگری تومورهای سباسه و تشخیص و تقسیم بندی آنها طبق معیارهای جدید آسیب شناختی، پس از بازبینی بافتی و تعیین میزان فراوانی هریک از انواع تومورها همراه با بررسی مشخصات بالینی و اپیدمیولوژی انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه، از بین 134748 نمونه بافتی ثبت شده از تمام نمونه های بافتی، مواردی که طی 30 سال در سالهای 1355 تا1384 در بخش آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد با تشخیص قطعی، احتمالی و افتراقی تومورهای سباسه و یا به عنوان تومور نامشخص پوستی وجود داشت، استخراج و پس از تهیه مجدد اسلاید، با رنگ آمیزی معمولی و اختصاصی هیستوشیمی در موارد لازم، بازبینی آسیب شناختی بافتی با توجه به معیارهای جدید صورت گرفت و اطلاعات بالینی بیماران جمع آوری و ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS از نظر شاخصهای مرکزی ارزیابی شدند. در بازبینی موارد، 116 تومور سباسه از 73 بیمار مرد و 43 بیمار زن با میانگین سنی 7/2034 سال به صورت قطعی تشخیص داده شد که شامل 66 نووس سباسه، 24 هیپرپلازی سباسه، 1 هامارتوم کیستیک فولیکوسباسه، 1 سباسئوما و 24 کارسینوم سباسه بود. در 5 مورد تشخیص تغییر نمود که از مطالعه خارج گردیپد و در 3 مورد تشخیص ضایعه عوض شد. اگرچه در بیشتر موارد تشخیص ضایعات، درست و مشخصات بالینی- اپیدمیولوژی مشابه دیگر گزارشها بود، اما در مواردی تفاوتهای قابل توجه در تشخیص آسیب شناختی با توجه به کاربرد معیارهای جدید تشخیصی و همچنین تفاوتهایی در مشخصات بالینی- اپیدمیولوژی ضایعات وجود داشت. تومورهای سباسه تومورهای نسبتا ناشایع و اغلب خوش خیمی هستند که طیف سنی وسیعی را در هر دو جنس در بر می گیرند. آسیب شناس باید در برخورد با این ضایعات، طیفی از تشخیصهای افتراقی و همچنین موارد نادر بروز در سن و جنس غیرمعمول و جایگزینی های ناشایع را در نظر داشته باشد و با کاربرد دقیق معیارهای تشخیصی بافتی و توجه به مشخصات بالینی، تشخیص نهایی و قطعی خود را استوار سازد.