بررسی وضعیت سلامت روانی در کارکنان بیمارستانهای شیراز

سلامت روانی لازمه حفظ دوام عملکرد اجتماعی، شغلی و تحصیلی افراد جامعه و تامین آن هدف اصلی اجرای برنامه های بهداشت روان در جامعه می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت سلامت روانی (نشانه های جسمانی، اضطراب، افسردگی و کارکرد اجتماعی) کارکنان بیمارستانهای شیراز، تاثیر عوامل خطر حرفه ای- فردی بر سلامت روانی کارکنان و رابطه بین سردرد و وضعیت سلامت روانی کارکنان انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه که در سال 1384 انجام شد، تعداد 1023 نفر (20% کارکنان بیمارستانها) به روش تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از سه پرسشنامه «ویژگی های فردی- شغلی»، «وضعیت سلامت روانی کارکنان با استفاده از سوالات 28 GHQ» و «پرسشنامه بین المللی سردرد HIS جهت غربالگری افراد دارای سردرد و تائید تشخیص نوع سردرد با معاینات بالینی یک نفر متخصص مغز و اعصاب» جمع آوری شدند؛ سپس با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون Mann-Whitney در سطح معنی داری 05/0P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. 6/45% از کارکنان، دارای اختلالات روانی بودند (6/27% از کارکنان مذکر و 3/54% از کارکنان زن) (0001/0P<). میانگین نمرات در بعد نشانه های جسمانی72/6، اضطراب67/6، عملکرد اجتماعی 48/6، افسردگی 28/3 و سلامت روانی2/23 بود؛ همچنین سلامت روانی به طور معنی داری با الگوی خواب غیر طبیعی، عدم فعالیت بدنی و عدم رضایت شغلی در ارتباط بود و مشخص شد که احتمال ابتلای کارکنان مونث بیشتر است؛ همچنین سردرد روی سلامت روانی موثر بود و این دو عارضه مستقل از هم نبودند. یافته های این تحقیق نشان داد که اختلالات روانی در بین کارکنان بیمارستانها از شیوع بالایی برخوردار است؛ بنابراین توجه بیشتر مسوولین و محققین را می طلبد تا با تدوین برنامه های مداخله ای به بهبود وضعیت سلامت روانی آنان پرداخته شود؛ همچنین اصلاح وضعیت خواب، ایجاد امکانات برای فعالیت ورزشی در کارکنان بیمارستانها و کسب رضایت آنها تا حد امکان، تاثیر بسزایی در اصلاح وضعیت سلامت روانی آنان خواهد داشت. هم ابتلایی بالا بین سردرد و GHQ نیز اقداماتی را برای پیشگیری و درمان هر دو اختلال می طلبد.