بررسی نیازهای آموزشی هنگام ترخیص در بیماران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی، درمانی شهرستان گناباد

آموزش و به کارگیری مشارکت بیماران در طول بستری، بویژه در زمان ترخیص کاملا ضروری است تا بدون هرگونه ابهام و نگرانی نسبت به تمام آنچه در زمینه های مختلف باید رعایت و پیگیری کنند، کاملا مطلع باشند و ضمن پیشگیری از عوارض احتمالی و با خود مراقبتی هرچه موثرتر بهبودی کامل را کسب نمایند؛ اما برخی شواهد موجود بیانگر نارسایی های احتمالی در این زمینه می باشد؛ اطلاع از کفایت یا عدم کفایت آموزشهای داده شده می تواند مبنایی مناسب جهت هرگونه تصمیم، برنامه ریزی و اقدام لازم در این خصوص باشد. تحقیق حاضر با هدف کلی تعیین نیازهای آموزشی زمان ترخیص در بیماران مراجعه کننده به مراکز درمانی شهرستان گناباد انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی، 394 نفر از بیماران در مرحله ترخیص از بیمارستانهای گناباد به طور تصادفی انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه و فرم بازنگری که به همین منظور تدوین و از اعتبار و اعتماد علمی آن اطمینان حاصل شده بود، جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS و بهره گیری از شیوه های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون Chi-Square) در سطح معنی داری 05/0P≤ تجزیه و تحلیل شدند. 4/57% از افراد مورد پژوهش مرد و 6/42% زن بودند. بیشتر آنها (6/70%) متاهل، 69% دارای تحصیلات راهنمایی و متوسطه و سایر آنها فاقد سواد یا در سایر سطوح تحصیلی بودند. آموزشهای ارائه شده از نظر خود بیماران (7/65%) در حد لازم بود ولی با توجه به نتایج بررسی 8/56% آنها از آگاهی قابل قبول برخوردار بودند و سایر آنها در حد لازم و کافی آگاهی نداشتند؛ 33% دارای نیاز آموزشی متوسط و 2/10% دارای نیاز آموزشی شدید بودند. آزمونهای آماری بین نیاز آموزشی بیماران در زمان ترخیص با توجه به سطح تحصیلات آنان اختلاف معنی داری را نشان داد (02/0=P)؛ اما این تفاوت با توجه به سایر ویژگی های فردی آنان معنی دار نبود. با توجه با اهمیت مساله و نتایج این مطالعه مبنی بر برخی نارسایی های موجود، پیشنهاد می شود ابتدا به شناسایی و ریشه یابی علل اصلی و موثر در عدم کفایت آموزش بیماران، بویژه زمان ترخیص پرداخته شود و سپس نسبت به مواردی چون تامین نیروی لازم، برگزاری دوره های آموزش ضمن خدمت برای کارکنان و فراهم نمودن امکانات و شرایط اجرای برنامه های آموزشی در بالین، قبل از ترخیص بیمار، برنامه آموزش خودمراقبتی برای ایشان اجرا گردد و با طراحی برنامه ای مشخص و بررسی مددجویان قبل از ترک بیمارستان و مراکز، از تامین این نیاز اساسی آنان اطمینان حاصل گردد.