بررسی اپیدمیولوژیک اقدام به خودکشی در شهرستان دشتستان سال 1383

چکیده: در میان جوانان خودکشی سومین عامل صدمات و هفتمین عامل مرگ است. با توجه به جمعیت جوان و افزایش میزان خودکشی در سالهای اخیر و زمان و هزینه های مورد نیاز برای پوشش و بازگرداندن بیماران، آگاهی از نحوه توزیع اقدام به خودکشی و عوامل مؤثر بر آن ضروری است. هدف این مطالعه تعیین فراوانی موارد اقدام به خودکشی و روش اقدام به خودکشی برحسب، سن، جنس، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات، وضعیت شغلی ومحل زندگی است. این مطالعه توصیفی و تحلیلی است. نمونه مورد بررسی شامل کلیه مراجعینی بود که طی یکسال از اول فروردین ماه 83 تا پایان اسفندماه 83 به مرکز اورژانس بیمارستان 17 شهریور برازجان مراجعه کرده اند. اطلاعات مورد نیاز از طریق بررسی پرونده ومصاحبه با کلیه بیماران با تشخیص قطعی خودکشی، جمع آوری و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون آماری مجذور کای مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
از 144 نفر بیماران اقدام کننده برای خودکشی تعداد 42 نفر(29درصد) مرد و102 نفر(71درصد) زن بودند. شیوع اقدام به خودکشی 63 نفر در صدهزار نفر جمعیت بوده است. میانگین و انحراف معیار سنی کل افراد مورد بررسی7/3 ±22 سال و دامنه سنی آنها بین 13 تا49 سال قرار داشت. یافته ها نشان می دهند بالاترین نسبت موارد اقدام به خودکشی مربوط به گروه سنی زیر 20 سال معادل 52درصد از کل موارد بوده است. 87 نفر (60درصد) از افراد مورد بررسی مجرد، 54نفر (38درصد) متاهل و3 نفر (2درصد) مطلقه بوده اند. 45 نفر (44درصد) از زنان و 9 نفر (21درصد) از مردان اقدام کننده متاهل بودند. یافته ها نشان داد ارتباط معنی داری بین تجرد مردان و اقدام به خودکشی وجود دارد(05/0p<).
اختلافات خانوادگی، مشکلات اقتصادی و اجتماعی، ناراحتی های عصبی و روانی، مشکلات عاطفی و اخلاقی، ناراحتی های جسمانی، از مهمترین عوامل خطر در اقدام برای خودکشی در این پژوهش بوده است. لازم است مراکزی برای ارائه راهنمایی و مشاوره به خصوص به نوجوانان و جوانان و زنان تاسیس گردد تا در مواقع ضروری بتوانند ایشان را راهنمایی و هدایت کنند.