پلورالیسم قومی-زبانی و هویت ملی

بررسی پدیده گوناگونی های قومی-زبانی وپیوندآن با هویت ملی هدف اصلی بحث حاضر است.نگاهی گذرا به دورنمای قومی-زبانی جهان نشان می دهد که الگوی یک کشور، یک قوم ویک زبان بیشتر یک استثناست تا قاعده. تنوعات و تفاوتهای قومی- زبانی در کشورهای مختلف زمینه ای است مناسب برای به وجود آمدن مسائل زبانی،اجتماعی و سیاسی گوناگون مانند انتخاب زبان های رسمی و ملی.این که کدام الگوی سیاست گذاری زبانی برای پیوند میان تعلق قومی و همبستگی ملی کارآمدتر است،مسئله مورد توجه این بحث است. نگرش های تکثرگرا و وحدت گرا دو چار چوب کلی سیاست گذار برای حل مسائل زبانی هستند و الگوهای به کار گرفته شده در کشورهای مختلف معمولا دریکی ازاین دوچارچوب کلی قرارمی گیرند.رایج ترین این الگوها در انتخاب زبان رسمی در یک کشور الگوهای تک زبانی،چند زبانی و ترکیبی است. با بررسی نقاط قوت و ضعف هر یک از این الگوها، چنین نتیجه گرفته شده است که الگوی ترکیبی برای حفظ تعادل و پیوند میان احساس تعلق قومی و همبستگی و هویت ملی مناسب تر و کارآمدتر به نظر می رسد.