بررسی کارآئی روش ایمنوفلورسانس غیر مستقیم در تشخیص نوکاردیا

نوکاردیوز بیماری عفونی خطرناکی است که معمولا بواسطه ورود بعضی از گونه های نوکاردیا به دستگاه تنفسی و یا پوست آسیب دیده بوجود می آید. نوع ریوی بیماری شیوع بیشتری داشته و اغلب در اثر استنشاق آئروسل های حاوی نوکاردیا استروئیدس در میزبان مستعد بوجود می آید، حال آن که نوکاردیا برازیلینسس نیاز به شرایط خاص میزبانی ندارد. جستجوی آنتی بادی در سرم کلیه افراد تحت مطالعه با استفاده از آزمون ایمونوفلوئورسانس غیرمستقیم(IFA)، ضمن اینکه بررسی رابطه سن، جنس، شغل، ابتلا به بیماری های ریوی مزمن و مصرف داروهای کورتیکوستروئید با سطح آنتی بادی بدست آمده علیه نوکاردیا از اهداف دیگر این مطالعه بود.
این مطالعه بر روی یک جمعیت 300 نفری در مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) تهران و به روش مقطعی انجام گرفت. افراد تحت مطالعه شامل 79 بیمار بستری در بخش عفونتهای ریوی، 121 نفر از کارکنان دارای مواجهه شغلی با عامل بیماری و نیز 100 نفر از افراد سالم (اهدا کنندگان خون) بودند.
باوجود نادر بودن بیماری نوکاردیوز، 4 نمونه (IFA) مثبت از بین افرادی که دارای بیماری زمینه ای بودند بدست آمد. این افراد بترتیب مبتلا به سل ریوی، ضایعه جلدی مایستوما، آبسه های متعدد و منتشره در ریه و کبد، و بیماری مزمن انسدادی ریه COPD)) بودند.
یافته های این مطالعه نشان می دهد که احتمال ایجاد عفونت ریوی ثانویه در افراد در معرض خطر (ضعف سیستم ایمنی و دفاع آسیب دیده ریه ها، ضعف دفاع ایمنی سلولی، بیماری های زمینه ای و پیوند عضو) وجود دارد. از طرفی تماس افرادی که هیچ گونه بیماری زمینه ای یا ضعف سیستم ایمنی نداشتند (پرستاران، بهیاران، کارگران و رفتگران مورد مطالعه که گروه سالم در معرض خطر محسوب میشوند) با مکانهای آلوده به نوکاردیا، باعت ابتلای آنها به نوکاردیوزیس نمی شود. از نتایج دیگر بدست آمده این بود که هیچ مورد مثبتی در گروه 34 نفره از افراد مورد مطالعه با سابقه مصرف داروهای ایمونوساپرسیو دیده نشد. در نهایت بدلیل کم بودن موارد IFA مثبت، بین سن، جنس، شغل، ابتلا به بیماری های ریوی و نیز ابتلای به سل ریوی، و حضور آنتی بادی علیه نوکاردیا ارتباط معنی داری بدست نیآمد.